Problem aral morza

Często, gdy ludzie kolidują w naturze natury, bez myślenia o konsekwencjach, występują katastrofalne procesy, których nie można skorygować.

Morskie morskie - służy jako jasny przykład, gdy z celem nawadniania gruntów wokół Amudaryi i Syrdaryi ludzie skonfigurowali kanały, że woda tych rzek przestała sięgać, a on suszony. Dno Morza Aralnego zamieniło się na pustynię, w wyniku czego zmienił się klimat w Azji Środkowej jako całości.

Morze Aralowe służyło jako naturalna przeszkoda przed przenikaniem mas zimnego powietrza z północy, a na ziemiach na południe od Aralu była specjalnym klimatem ustanowionym przez wieki, zapewniając normalne warunki dożywotnie. Nie na próżno, prawdopodobnie starożytne osady osób, które mieszkały w tych obszarach, były równe wzdłuż wybrzeża Aral. Była woda, było życie. W Aral było mnóstwo ryb, wokół kolonii ptaków i licznych stad dzikich zwierząt. Na wyspach barów Kelmes i ożywione były ogromne obszary chronione. Tak wyglądały te miejsca.

Ale co się stało z byłym morzem. Teraz trzeba to ponownie ożywić, jeśli się okaże?

Podobna historia nastąpiła z ogromną zatoką Morza Kaspijskiego Kara Bugaz Gol. Zatoka, oddzielona od kaspijskiego z wąską kosą, stale pochłonięta wodę morza, która intensywnie odparowała z powierzchni zatoki. W wyniku odparowania powstał cenny surowiec chemiczny - Mirabilite, który został wyprodukowany tutaj od ponad 50 lat. Ale naukowcy zdecydowali, że te para były powodem upadku na poziomie Morza Kaspijskiego i rozwiązał ten problem we własnym zakresie. Tak wyglądał Kara Bugaz do 1980 roku.

Ale w 1980 roku. Cieśnina została zablokowana przez tamę niesłyszą i zatrzymała przepływ wody do zatoki z kaspijskiego. Zatoka zamieniona w jezioro, pozbawione zasilania wody. To naruszenie równowagi ekologicznej zmniejszyło obszar wody ze względu na odparowanie. Trzy lata później obszar zatoki zmniejszył się o 3 razy. Jeśli wcześniej miała 18 tys. km, potem do 6 tysięcy. km i głębokość nie więcej niż 50 cm. Objętość solanki zmniejszyła się 10 razy, Miracycite przestał być zdeponowany. Unikalny depozyt cennych soli zaczął zanikać.

Kara-Bogaz-Gol z czasem zamienił się w białą pustynię soli. Brązowe wiatry z soli kaspijskiej, niszcząc wszystkich mieszkających w dzielnicy. Problem Kara-Bogaza Gol postanowił naprawić i zaczął serwować wodę z kaspijskiego do Kara-Bogaz-Gol przez rury, ale to nie pomogło to. Zbudowali bramę w tamie, ale to nie daje wyników. Tak zaczęła wyglądać większość dna Kara Bugaz

I tylko wtedy, gdy w 1992 r. Zapora została wyeliminowana i wznowiła naturalne napływ wody morskiej do zatoki. Do końca 1995 r. W jakiś sposób wypełnił główną miskę zatoki wody, ale wciąż wyjątkowy naturalny krajobraz i ekologia dzielnicy nie mogła ożywić. Ile lat będzie trudno powiedzieć.