Ceremonia

Ten główny przedstawiciel piór jest klasyfikowany jako rodzina pheeasanov i chiru. Ten przedstawiciel ptaków Borovaya od dawna uważany jest za pożądaną ofiarę każdego łowcy. A ten trofeum często wpada w ich ręce, t.do. Nawet nazwa jego ptaka otrzymała ostrożność i uwagę na sezon małżeński ze względu na jego cechę. Przeważnie to dotyczy mężczyzn.

Opis

Castling jest słusznie uznany za największy przedstawiciel gry o opieki, którą można znaleźć w lesie. Mężczyzna nie rzadko dochodzi do długości 1 metra i więcej, w tym przypadku skrzydła na szybkiej długości wynoszą około 1,4 metra. Waga tuszy może wynosić od 4,2 do 7 kg. Mężczyźni mają haveed, silny dziób lekkiego bladego koloru, rozszerzonego ogona zaokrąglonego kształtu i niezwykłą brodę pod belfrem reprezentowanym przez pióra. Że przez długi czas odnotowano, więc jeśli spojrzenie na mufuhar, a następnie kolor jego upierzenia wydaje się być wystarczająco monotonny. Jaki jest duży błąd. Mężczyźni mają szyję i głowę czarnego odcienia, a grzbiet szyi szary z ciemnymi plamami, a przed czarnym z szarymi plamami. Ciemny spin z rozproszonymi plamami szarości i brązowego odcienia. Czarny giter migra z metalowym zielonym blaskiem. Klatka piersiowa ma odcień zielonkawo-stali, a część poniżej jest usiana białymi i czarnymi plamami. Skrzydła mają brązowy brązowy kolor. Czarny ogon jest pokryty białymi plamami. Skóra otaczająca oko, nago i ma nasycony czerwony kolor.

Samice różnią się od mężczyzn w odgadowaniu ciała, zwykle jest to około jednej trzeciej ciężaru mężczyzny (najczęściej około 2 kg.). Dzień samicy traci dziób mężczyzny, a poza tym różni się od niego z odcieniem ciemniejszego koloru. Jest również zaokrąglony ogon, ale nie ma charakterystycznego wycięcia, który obserwuje się na ogonie mężczyzny. Kobieta jest inna i bardziej kolorem peddrynowym, kosztem pendils, które znajdują się w szerokości głównej pokrywy tuszy. Najczęściej są żółte lub białe. W tym samym czasie szyja, część zginania skrzydła i część piersi z góry mają zardzewiały odcień. Taka paleta upierzenia jest niezbędna do schowki od wrogów w momencie tworzenia gniazda.

Styl życia

Zwykle Glukhary wybiera to samo miejsce na pobyt. I tylko od czasu do czasu wykonują loty sezonowe. Zasadniczo przesuwa się z górskimi w nizinnie i odwrotnie. Podczas lotu wygląda bardzo gorąco, a ze względu na częste skrzydła klaskania, lot staje się bardzo głośny. Od tej części może wydawać się, że Worester może spaść z powodu braku tlenu w dowolnym momencie. Ale jest to błędna opinia, a także ten ptak ma dość silny układ oddechowy, który obejmuje płuca i dziesięć toreb wypełnionych powietrzem. W tym przypadku długie loty nie są dla niego osobliwe. Najczęściej Muffuhar można zobaczyć na drzewie, podczas gdy prawie co godzinę są na Ziemi przez pewien czas. Na drzewach próbują jeść i spędzać noc. Poza okresem małżeństwa, ciedla zachowuje się bardziej niż ostrożnie, a polowanie na nich staje się dość problematyczne. Zwłaszcza biorąc pod uwagę ich doskonały słuch i widzenie.

W miesiącach letnich jest często zauważany przez strumienie, antligacje i jagody. W strumieniach znajduje i połyka małe kamyki, pomagając mu trawić twarde jedzenie, takie jak liście, nerki i młode pędów.

Często zimą, Capercaillie można znaleźć noc w śniegu. Aby wejść do tego ptaka z muchą lub na przykład z drzewa próbuje przebić się przez nasyp śniegu. Osiągnął własne, spokojnie zanurzają się w sen. W bardzo niskich temperaturach ptak może pozostać w schronisku na kilka dni. Ponieważ temperatura w śniegu jest o około dziesięć stopni cieplejszych.

DeGrehae jest uważany za cichego ptaka, jeśli nie wziąć pod uwagę sezon gier małżeńskich. W tym czasie jego wsparcie wylewa się przez wiele kilometrów. Mężczyzna zaczyna swoją piosenkę od podwójnych dźwięków, podobnych do kliknięć, między którymi jest niewielka szczelina. A potem wszystko to rozwija się na pojedynczy dźwięk podobny do dźwięku ostrzenia rzeczy metalowych. Jeśli osoba pojawia się w strefie widoczności, próbuje odlecieć z odstępu. A jeśli widzi jakąś bestię, zaczyna wydawać niezadowolone dźwięki podobnie do skrzypia.

Capercaillie mieszkający w ogóle tylko czasami dociera do wieku 13 lat. Jeśli ptak jest stosem, wtedy okres jej życia może wzrosnąć co najmniej 5 lat.

Jest interesujący fakt, odnoszące się do tego interesującego ptaka, który nawet naukowcy nie mogli wyjaśnić. Jeśli ich plemion został zabity na jakimkolwiek drzewie, ani jedna Capercaillie nie będzie siedziała na tym drzewie przez lata. Cape ma również "własne" drzewa, które można przypisać do ptaka przez całe życie.

Odżywianie

Letnie miesiące dla Capercaillie są uważane za najbardziej obfite w żywności. Dieta obejmuje:

• Trawa i liście
• Owady i bezkręgowce
• Łodygi, nasiona i kwiaty różnych roślin
• Drzewa nerkowe
• Zeszłoroczne i dojrzewające jagody
• Jagoda (paski i jagody)

Wraz z przybyciem okresu jesiennego, Glukhari przenieśli się do modrzewów, którzy zaczynają się zamknąć. Igły z tych drzew pomagają tym ptórkowym akumulować zapasowe kilogramy.

Najmniejsza różnorodność ma najmniejszą różnorodność w sezonie zimowym. Głównym pokarmem dla nich jest cedr igły, świerk i sosny. Najczęściej o godzinie 12 idą na polowanie na jedzenie. Jeśli teren jest biedny na cedrze i sosnowy, wrzesznik nie spożywa do żucia, nerek i pędów jałowców, jodła i innych drzew liściastych. Ścieżki i owady są najczęściej idą.

Siedlisko

W przypadku stałego siedliska Glukhari preferuje ciasno rosnące wysokie lasy typu iglastych i mieszanego. Czasami występują na terytorium pokryte liściastymi skałami krzewów i drzew. Unikaj młodych lasów zajmujących małe obszary typu wyspy. Najbardziej ulubione miejsce ptaków w lesie jest uważane za bagna, w obfitości pokrytej mchem i jagodami.

Wcześniej rozłożono rozłożone w ciągłych strefach lasów Azji, Europy. Na Syberii jest to na wschód od ciała na zachód od Transbaikalii, ViLyuysk i Olekminsk. Od 18 do 20 wieku obszar i ich liczba znacznie się zmniejszyła, istnieją ogniska pełnej eksterminacji. Około 1750 r. Całkowicie zniknął w Anglii, ale w 1837 r. Został sprowadzony do Anglii ze Szwecji i zakorzenił się tam. Z cięcia lasami w ZSRR, populacje wycofywane na północ i w kilku regionach (Woronezh, Kursk, Tula itp.) W południowych częściach lasów całkowicie zniknął. Mimo to terytorium rozmieszczenia Capercaillie jest więcej niż przyzwoite. Otrzymał największy dystrybucję w północnych regionach kontynentu europejskiego, a w centrum i na zachód od Azji, a także w Szwecji. Również ich schronienia to Finlandia, Szkocja, Niemcy, Półwysep Kola, Karelia, Hiszpania, Północna Portugalia. Na Białorusi, Estonii, Bułgarii, południowo-zachodniej Ukrainy, istnieją również nieznaczne wysypki siedliskowe.

Reprodukcja

Capercaillie są uważane za poligamiczne stworzenia i przez następny okres mogą zapłodnić więcej niż jedną Capercaillie. Od marca do maja, w tak zwanym sezonie małżeństwa, glukhary, siedząc na drzewach lub ziemi, zaczynają szokować. Na początku wiosny ptaki żyjące pojedynczo pojawiają się w niektórych miejscach lasu, zwykle są to te same części lasu, jak lata wcześniej. Takie miejsca nazywane są Takei. Szokujące nazywa się niezwykłymi dźwiękami, podobnymi do katastrofy, które towarzyszą dziwne ruchy. W tym momentach mężczyzna jest zatrzymany, okresowo się obraca się wokół siebie i pozostaje w bardzo nerwowym stanie, tracąc swoją czujność wrodzoną. Capercaillie może odwrócić się przez całą noc, lądując na ziemi z świtem i ciągłymi grami małżeństw. Potem samce przystępują do krycia samic, które zebrały się nie daleko od Shoohaems. Czasami sam degrada musi latać do kobiet. Zdarza się, że na prawo do posiadania samic, Pleahari uderza brutalny demontaż, który czasami kończy się śmiercią jednego mężczyzny.

Od połowy okresu małżeństwa prąd jest wypełniony kobietami tworzącymi gniazda. Trawa ognia może być grubą trawą, przestrzeń pod krzakiem i po prostu otwartą przestrzeń. Kobieta, gotowa do współpracy, robi trochę przysiadów, która służy męowi znak jej gotowości. Po zakończeniu bieżącego okresu (wynosi to około 3 do 4 tygodni), pojemności składają jaja w przygotowanych gniazdach. Liczba jaj zależy od wieku kobiet. Średnio wynosi 6-8 jaj, ale istnieją wyjątki w postaci 12–16 sztuk w murowaniu. Jaja mają brudny żółty kolor lub żółty kolor z szarym odcieniem. Zawiesić jaja wyłącznie samice. Okres ten trwa od 25 do 28 dni. Tylko kobieta jest bezinteresownie zaangażowana w ochronę jaj i piskląt.

Pisklęta rodzą się całkiem niezależne. Na początek diety są owady, a nieco później obejmuje jagody i różne rośliny. Po tygodniu pisklęta, praca ze skrzydłami, zdejmują około 1 metrów. Miesiąc po urodzeniu młode zwierzęta mogą latać. Młoda cietrzew przy 2 latach uczestniczyć w bieżącym, a kobiety dorastają tylko o 3 lata. Młode kobiety nie mają instynktu macierzyństwa, a zatem albo opuszczają gotowane gniazda, albo tracą jaja.

Wrogowie

Często glukhary staje się przedmiotem polowania nie tylko dla samych łowców, ale także dla wielu drapieżnych zwierząt i ptaków. Oczywiście najwięcej niebezpieczeństw związanych z jajami i pisklętami są najbardziej odsłonięte, ale dorosłe ptaki też odchodzą.

Naturalni wrogowie obejmują:

• Badger i Lisa.
• Szop.
• Horok i Hedgehog.
• Kunitsa i uczucia.
• Sapsan i nadzorca.
• Filin i biała sowa.
• Wrona i Voron.

Eksperci ujawnili, że liczba degradacji jest proporcjonalna do liczby drapieżników, które są przemysłowe w obszarze siedlisk tego ptaka.

Status gatunku

Organizacje europejskie zaangażowane w ochronę natury wierzą, że na Ziemi teraz nie więcej niż 300 tysięcy par tych ptaków. Ten ptak jest wpisany w zastosowanie Unii Europejskiej do ochrony dzikiej przyrody. Są zwierzęta i ptaki, które zagrażają wyginięciu. To z kolei wpływa na: polowanie - wzrost liczby Kabanowa Cięcia lasu - śmierć piskląt z powodu jagód i grzybów - układanie kanałów drenażowych. Na Białorusi wykonują zestaw środków, które mają na celu utrzymanie populacji Capercaillie.