Dikush bird

Dikusha odnosi się do do tej pory do dość wyjątkowych i niewielkich niepełnosprawnych piór z rodziny Pheasanov, podrodziny ciotki, rodzaju Dickushi i formy Dikush. Całkiem rzadko się zdarza, ale dokładnie tak jest, gdy styl życia i zachowanie wcale nie pasują do tytułu, ten ptak. Ptak ma również dodatkowe imiona. Dla podobieństwa z falą, nasz ptak pojawił się nazwa Black Hazel cietrzew, Ale łowcy to robią pokorny lub Smirny Ryabchik. A tak jest, że ptak i kropla boją się ludzi, a kiedy pojawia się jakiekolwiek zagrożenie, po prostu znajduje się w tym samym miejscu, w którym było, jakby się ukryło. Która jest jej taktyką ochrony. Pozwala to, aby osoba przyjść do Dikuch dosłownie dla odległości miernika, a czasami ją głaszcza. Niestety taka cecha tego łatwowiernego ptaka zagroził samym faktem istnienia tego gatunku.

Ten niezwykły ptak został znaleziony słynny rosyjski przyrodnik Alexander Fedorowicz Middendorf. Stało się to na początku wiosny 1845. Na wyprawie na basenie p. Aldan w pobliżu dalekiego wschodniego łańcucha górskiego. Co więcej, przyjął ptaka, co widział dla słynnego górzystego Dikush z Ameryki Północnej, napisanej przez D. Douglas.

I tylko dziesięć lat zoologa Gustava Hartlobe, po ponownym zbadaniu pracy, Middendorf zdał sobie sprawę, że znalazł inny rodzaj Dickshi. Zidentyfikował również znak, który wyróżnia ją od swoich krewnych. W Azjatyckim Dikushi, Fly Feathers mają spiczasty kształt na zewnątrz. Ten znak był nawet przekazany nazwy, ponieważ Falcipennis (międzynarodowa nazwa naukowa) z nowoczesnego języka łacińskiego tłumaczy się jako Sierp.

Wygląd Dikushi

Dikush w wyglądzie jest często porównywany z cietrzejącą lub osadami stroju (bliżej drugiego). Nic dziwnego, że prawie we wszystkich jego wtórnych nazwiskach wspomnianych Ryabchik. Z Ryakchik Dikuushi wyróżnia się: większe rozmiary, więcej ciemnych odcieni w kolorze i brak kamyków z piór. Ponadto łapy w Dikushi są pokryte Powo do najbardziej palców (co bardzo pomaga w zimnej zimie), tylko dwie trzecie łap jest pokryta tym drugim. Jeśli porównasz z ciotką, to odwrotnie jest większe niż kutas.

Masa ptaków od 390 do 770 gramów. Samo skrzydło jest długie od 17,5 do 20 cm, a zakres obu daje długość 50 do 60 cm. Długość ogona może wynosić 10–13,5 cm, a mały i ostry dziób o wysokości około 0,7 cm ma długość od 9,5 do 12 mm. Długość samego ciała może się różnić w zależności od 40 do 45 cm.

Czysto na zewnątrz Dikush jest klasycznym modelem rodziny, do której. Tusza ma wymiary wolumetryczne (często z powodu gęstego upierzenia), głowę o małych rozmiarach, podczas gdy szyja jest mocna i wydłużona. Ogon jest żartobliwie zginany i zawraca w górę, czasem tworząc trójkąt. Jak wspomniano powyżej u mężczyzny poza końcami latającego upierzenia, mają niegrzeczną teksturę i zgięte, przypominając sierp. I to pomimo faktu, że same skrzydła mają tępy kształt, średnie wymiary i niewielką długość, która przy okazji nie wpływa na dość dobrą prędkość dzikości Dikush.

Męska podłoga tego gatunku ma główny kolor ciemny, prawie czarny z różnymi odmianami odcieni brązowego, brązowego i kasztanowego. W dolnym ciele, na końcach piór ogonowych znajdują się białe plamy (gdzieś bardzo przypominające serca), które tworzą stalowy wzór na ciele. Oprócz tych białych inkluzji wilgotna paleta głównego upierzacza rozcieńcza się plamką beżowym, czerwonym, szarym, o oath. Czarny kolor ma w tym samym czasie pióra głowy i szyi na krawędziach Pynes mają jasnobrązowy krawędź. Absorbowanie łuków czerwieni w sezonie zamrożenia stają się coraz lepszym. Oko znajduje się niewielki akcent białej. Taka różnorodność kolorów w kolorze zwiększenia po jednej stronie daje Dikushe Beauty, a na drugim sprawia, że ​​jest mniej godne uwagi dla wrogów.

Kobieta można łatwo odróżnić od męskiego przedstawiciela tego gatunku ptaków. Jego kolor jest prostszy i prostszy, a w zasadzie nie ma czarnych tonów. W upierzeniu przeważają głównie brązowe i szare kolory. Piersi i końce piór na ogonie również mają wzór białych plam, jak mężczyzna. Pozostałe części Dikushi są pokryte otwartym ornamentem plamek i różnorodnymi czerwonymi, brązowymi kolorami i ich odcieniami. Czerwone brwi u kobiet. Kolor głowy i szyi wciąż daje więcej czerwonawego koloru. Ze względu na wszystkie powyższe jest oczywiste, że kobieta wygląda znacznie lżejsza i utrzymana niż mężczyzna.

Styl życia

Najlepsze miejsce, aby zobaczyć najlepsze miejsce na gęsto rozwijające się, nieostbalne terytoria, tzw tajgi na stokach złączy górskich pokrytych mchem lub różą. Najlepiej, jeśli jest mokry i starożytny las. Jego zaangażowanie w skalistych ulgach i klastrów pozostałości skał doprowadziło również do pojawienia się innych nazw z kutasy, takich jak Kamenushka lub Kamienne orzechy laskowe.

Równiny starają się unikać, ale jeśli okoliczności rozwinęły się w taki sposób, że nie ma innego wyboru, stara się znaleźć las modrzelny lub zarośla sosny lub brzozy Ermana (inna nazwa Kamień). Co więcej, ciekawym, że zimą Dikusha próbuje spędzić w lasach zarośniętych drzewami iglastych, ale w miesiącach letnich występuje również w liściastych. Azjatycka Dickszawa doskonale czuje się na wysokości do 1,6 km nad poziomem morza. Bliższe do okresu instytucji potomstwa Dikushi, staraj się znaleźć surowe i przyciemnione trawniki, gęsto zarośnięte, lingonberries, chmurnie i jagody. Są świetnie na dietę uprawy dzieci. Pisklęta są bardziej wygodne, aby być na ziemi, obficie pokryte gęstymi mchami zarośli.

Dikush uwielbia prywatność i stada (od 15 do 20 ptaków) tworzy się tylko bliżej okresu zimowego, można czuć się spokojniejsza w zimnych czasach. Ale nawet w tym samym czasie wolą się ze sobą nie komunikować, a nawet więcej, więc nie jedz razem. Jest bardzo przywiązany do pewnego obszaru terytorium, który jest dla niego destrukcyjny, ponieważ jeśli to miejsce zostanie wypalone lub odcięte, ptak może nawet umrzeć. Ten rodzaj ptaka jest dość spokojny i rzadko produkuje wszelkie ruchy i dźwięki (w szczególności w zimie). Czuje się komfortowo, cicho położony w żurawie drzewa, abyśmy mogli ją zobaczyć. Jej letarg i kolor przyczyniają się do tego. Jest w tym, że widzi główną drogę z niebezpiecznej sytuacji: ukryć, ukryć, a nie uciekać ani odlecieć, krzycząc do całego lasu o niebezpieczeństwie. I trzeba powiedzieć, że ta technika naprawdę działa, a Dikuchi tylko od czasu do czasu napotyka drapieżniki, takie jak szloch.

Dikuchu doskonale uspokaja osobę do dołączenia do niego. Czasami może przesunąć się do najbliższej gałęzi, prawie nad głową, zakłócał ją i spokojnie siedząc na niej, aby to rozważyć. Jednocześnie nawet nie zamraża, ale porusza się wzdłuż gałęzi i ciekawie odwraca głowę. Sytuacja dochodzi do faktu, że Dickshawa nawet nie rozumie stopnia niebezpieczeństwa, gdy szyja wydalała jej pętlę, przymocowaną do kija. Strzały również ją nie przestraszają. Ze wszystkich powyższych, jasne jest, że ten gatunek ptaka jest dla wielu kochanków i łowców trofeów, aby otrzymać, którego nie musisz stosować dużo wysiłku.

Ptak jest najczęściej w dolnej części drzewa, nie wspinaczka wyższa niż dwa metry od ziemi. Tylko wraz z nadejściem Dikush Zmierzchu w końcu leci na powierzchni Ziemi, aby znaleźć życie nocne. Zimą rozrywają się w śniegu coś w rodzaju komórki i chowają się w nim całą noc. Zdarza się, że obecność śladu nie pozwala Dikutowi wykopać norkę w luźnym śniegu, to umrze z mrozów lub będzie ofiarą drapieżnik. Ze względu na fakt, że konieczne jest okresowe wykopanie śniegu, pod koniec okresu zimowego Pyoryhki rośnie na skrzydłach, ponieważ najpierw śnieg zostanie zgarnięty łapami, a następnie skrzydła pomagają w poruszaniu się do komnaty. Z miękką zimą na śniegu ptaki nie ukrywają.

Ptaki poruszają się powoli i najczęściej pieszo. Nawet przestraszony lub odczuwając zagrożenie, będąc na ziemi, Dikusha albo otępi (wszystko jest w porządku z cierpliwością), albo również zacznie opuszczać obiekt, który cicho spowodował alarm. Podczas lotu ptak jest czasami. I nawet jeśli latają, to nie dalej niż 20–30 metrów od punktu wyjścia do lotu. Co więcej, dziki można rozpoznać przez gwizdającego dźwięku, że jego skrzydła zrobi to podczas lotu.

Dieta Dikushi

Nasz pojedynczy ptak próbuje zjeść z dala od innych ptaków. Jak wspomniano wcześniej, w okresie zimowym praktycznie nie poruszają się, stale przemieszczają się w wybranej części świerku lub jodły. Należący do podrodziny czarnej cietrzecy, Dikush obejmuje prawie takie samo w swojej diecie jako Capercaillie i The Hazel Grouse. Zasadniczo jego dieta składa się z elementów roślinnych. Siedząc na drzewie, mierzalne jest zużywa szczupaka, drzewa lub jodła, jakby wycinać dziób Chevy. Istnieje dużo jedzenia, więc nie musisz się poruszać do wyszukiwania. Taka dieta to prawie siedemdziesiąt procent całej żywności spożywanej przez Dikushi. I ta zwiększona uwaga na stożka pozwala ptakowi zjeść ptaka do jedzenia przez cały rok. Dziennie, ptak może wchłonąć sto pięćdziesiąt gramów tego produktu odżywczego.

Różnica między posiłkami jest nieznaczna, wystarczy się drzemać przez 30 minut. Dikusha spędza noc w nocy, ukrywając się w śnieżnym lub grupie latających liści. A wraz z nadejściem poranka zaczyna od nowa od swojej ulubionej rozrywki - wchłanianie igieł.

Oczywiście, w sezonie letnim i jesiennym diety Dicks są rozcieńczane z innymi komponentami. Dieta obejmuje różnorodne jagody leśne, liście lingonberry, pudełka nasion mchu, modrzew cheveying, liście niektórych roślin, czasami można jeść mrówki lub jakieś błędy.

Aby uzyskać lepsze trawienie, Dikuche musi uwzględnić w diecie i drobnych kamykach. Studiowanie zawartości żołądków ptaków, doszli do wniosku, że zajmują trzydzieści procent wchłoniętnych dzikich elementów.

Inteligentne Dikushi Przede wszystkim zjedzone owady, ponieważ dla ich najlepszego i szybszego rozwoju wymaga precyzyjnie białka. I już bliżej wieku wykluczenia, zaczynają bardziej lubić żywność pochodzenia roślinnego.

Ze względu na fakt, że dieta Dikushi składa głównie z igieł, jego mięso nabywa gorzki smak, który nie zapobiega rocznej eksterminacji tych ptaków łowców.

Siedlisko Dikushi

W Federacji Rosyjskiej, Azjatycki Dikush znajduje się w 3 nie dużej, oddzielnych obszarach:

• Pierwsze rozciągają się od północno -zachodnich terytoriów regionu Amur i południowo -wschodnich regionów Jakutii do brzegów morza Okhotsk.
• Drugim wykresem jest tainicka ziemia gór pochodzenia wulkanicznego Sikhote-Alin.
• Trzecim miejscem rozpowszechniania Dikushi jest terytorium centrum i na północ od wyspy Sakhalin.

Ptaki mieszkające na obszarach górskich, gdy zmieniając sezony w roku, mogą prowadzić małe loty pionowo na zboczu.

Niestety, a w tych trzech siedliskach rzadko się spotyka.

Populacja

Dikush jest rzadkim gatunkiem, w wyniku którego jest wymieniony w Czerwonej Księdze Federacji Rosyjskiej i IUCN.

Jeśli chodzi o liczbę Dikush, idź duże spory, ponieważ informacje są bardzo małe. Ze względu na jego tajny styl życia sprawia wrażenie, że widok jest naprawdę na skraju zniknięcia. Chociaż istnieją miejsca, w których spotkanie z nimi jest całkowicie zaskakujące, to jest: grzbiety rzeki Amgun i Bikin (na początku sezonu letnich znajdują się trzy pary na stu kilometrach kwadratowych), Ridge Aldan Straszny, Dra Quatri i Jeziora Kizi i Bol, Basen River Gorin.

Od czasu Związku Radzieckiego liczba Dickush nazwała. Są one większość z nich na brzegach morza Okhotsk, na południu i na wschód od. Bajkal i w południowych regionach Jakutii.

Do tej pory terytorium Khabarovsk szczyci się obecnością od 12 000 do 15 000 dzikich, w najbardziej udanych obszarach można policzyć około piętnastu ptaków na 1 km². Dikusha i niektóre gatunki zwierząt i ptaków są chronione przed zagrożeniem eksterminacji w takich rezerwach, jak: Bureinsky, Zeisky, Dzhugdzhursky, Sikhote-alinsky, PoronaSky, Komsomolsky, a także o tym. Sakhalin w Reserves North i Tundra.

Ten mały, ale odważny ptak bardzo cierpi z powodu opanowania przez mieszkańców nowych regionów gałęzi jodły i świerka (las Taiga), po prostu umiera. Jest złapany i jeść, i uczynić go przynętą do przechwytywania bardziej interesującego trofeum. Po drugiej stronie linii, która wpłynęła na obecną pozycję gatunku, sprawia, że ​​Dikush jest pięknym dekoracyjnym gatunkiem ptaków, które mogą być umieszczone w różnych obszarach Forest -Park i parku na obszarach dalekego wschodnich przedmieść.

Do chwili obecnej jest na pewno, że w przyszłości obecność takiego gatunku, jak azjatycki Dikush będzie możliwa tylko wtedy, gdy będzie on przechowywany w różnych rezerwatach, gdy zostanie usunięty w obudowie, z dalszymi zakończeniem dla środowiska naturalnego i z nimi z naturalnym środowiskiem i z właściwe inscenizacja ludzkich poglądów i wartości w odniesieniu do naszej natury.

Rodzaje Dikush

W rodzinie Dikush istnieją 3 rodzaje tych ptaków, które mają wspólne cechy i parametry oraz w nawykach oraz w kolorze upierzenia.

Zawodowiec Azjatycki Dikushu lub zwyczajny Mówimy w tym artykule. Jest to powszechne tylko we wschodniej części Federacji Rosyjskiej.

kanadyjski Dickshaw znalazł schronienie na kontynencie Ameryki Północnej. Jest to trochę mniej niż odmiana azjatycka. Długość ciała wynosi około 35 cm, a masa tusz wynosi 450 - 600 g. Ale jego skrzydła i ogon są dłuższe, a zewnętrzne pióra skrzydeł nie są tak spiczaste, a ich obrzeże nie jest białe, ale bliżej brązowego koloru. Brzuch i dolna część ptaka są również pokryte białymi plamami na podstawie podstawy, ale w porównaniu z naszym dzikim, nie mają kształtu serca. Przez ciemną pierś męskiego przerwał funkcję, dzieląc go w górnym i dolnym regionie.

Jest uważany za najbardziej liczny Dikush, ponieważ na kanadyjskich spościnkach spotyka się wszędzie. Głównym stanem jest obecność roślinności iglastych.

Góra Dikush znajduje się wyłącznie w wygodnych strefach leśnych Cordiller (system górski, spacerujący wzdłuż zachodniej granicy Ameryki Południowej i Północnej). Jest tak podobny do kanadyjskiego Dikush, który wcześniej był w stosunku do niej. Różnice idą tylko w elementach koloru upierzenia i zachowania podczas toke. Początkowo mężczyzna w locie pionowym dociera do najbliższej solidnej gałęzi i jest na chwilę opóźnione, po zaakceptowaniu ciekawej postawy, zaprojektowanej, aby przyciągnąć uwagę. Po tym rozpada od gałęzi, leci około dwudziestu metrów i siedzi na ziemi. Podczas zejścia męskiego górskiego Dikushi dwukrotnie zderza się skrzydła i jeszcze raz bawełna odbywa się podczas lądowania.

Reprodukcja

Dikushi są poligamicznym widokiem ptaków, które są gotowe na ich terytorium, aby rozpocząć potomstwo z dowolnym przedstawicielem płci przeciwnej. Kobiety są gotowe do noszenia jaj już w drugim roku po urodzeniu, a mężczyźni dojrzewają w trzecim roku życia. Gry małżeńskie zaczynają się w maju i najczęściej są podekscytowane. Ponadto nie mają pragnienia rywalizacji jak podtłuścić Hazel, a obecny proces występuje z dala od innych osób. Obecny jest możliwy w okresie jesiennym, ale nie jest tak aktywnie.

Najczęściej sam mężczyzna rozpoczyna proces zalotów po tym, jak kobieta go pociągnęła, początkowo znajdując dość bezpłatne rozliczenie. Mężczyzna we wszystkim, zgodnie z procedurą przyciągania uwagi. Podnosząc głowę, rzuca strefę ciała kołnierza, kwiat szyi i piękny ogon. Arcs nad brwiami są nawet ponowne przekierowanie i krzyczą bezpośrednio do kobiety, że chłopak chce zaimponować lub jest gotowy do współpracy. Z ruchów demonstracyjnych mężczyzna może: ważne jest, aby chodzić przed wybranym, wykonać małe wyścigi i skacze w pobliżu samicy, często przecinają nogi do stopy, poklepać skrzydłami, obrócić jej oś 180 - 360 stopni, może nagle latać do kobiety. Podobnie jak chłodniej w okresach tokenów, samca Dikushi nie zauważa niebezpieczeństwa. Ważne jest, aby pokazał kobietę, co on jest rzecznikiem, zabawnym i jaki jego eleganckie upierzenie.

Te pierzaste w szokującym nie gwizdają jak Rumbers i publikują dźwięk jak guzek i Muffham. Te kliknięcia są publikowane z określonym taktem: Blisko, Blisko-Blisko, Blisko-Blisko. Następnie wydano dość cichy i nietypowy dźwięk, który jest bardzo podobny do wycie wiatru spacerującego wokół rury. Ale nawet jeśli jesteś za dziesięć metrów od mężczyzny, nie będziesz mógł ujawnić punktu, z którego postępują te dźwięki. Następnie znów słychać pęknięcia.

Kobieta może zrobić cichą quachinę, gdy strach może obracać ze skrzypką.

Niemal przez cały czas, gdy mężczyzna próbuje się pokazać w całej swojej chwale, kobieta zachowuje. Jednocześnie są wystarczająco niepoważne, ponieważ większość pierzastych drużyny kurczaka. Z jednym partnerem nie tworzą pary. Po kryciu z jednym partnerem, następnego dnia mogą wybrać pobliski toksycznej męskiej toksycznej. To samo może się zdarzyć w przypadku mężczyzny.

Kobieta sama tworzy gniazdo, bez pomocy mężczyzny. Znajduje się w ukrytym obszarze. Najczęściej jest to tylko dziura w ziemi, znajduje się w grubym tle iglastych i chronionych krzewami psa lub Richnik. Czasami miejsce pod gniazdem znajduje się w gęstych zaroślach mchowych lub prosto przy pniu drzewa. Fossa jest ułożona na cienkie, małe gałązki, a stare igły cedrowej, pióra, liście, mchu lub koce wydają się miękkie ściółkę. W średnicy gniazdo wynosi około 17 cm, a głębokość wynosi około 7 cm.

Począwszy od połowy maja i włącznie pierwsze dni lata, Dikush może nosić jajka. Do końca nie mogli zidentyfikować dokładnej liczby jaj, które wytaczają. Może wynosić od 7 do 17 sztuk. Są malowane w jasnobrązowym domieszce koloru oliwek lub światła i pokryte różnymi rodzajami brązowych plamek. Parametry jednego jądra wynoszą około 47 na 31 mm. Po odłączeniu jaj, żeńska jest znowu bardzo mała, aby nie przyciągać niepotrzebnej uwagi nikogo.

Samice jaja przez około trzy i pół tygodnia stoją i gdzieś od 25 czerwca do 5 lipca dzieci zaczynają się klękać. Po wylęgu, potomstwo Dikushi, posortowane do małych rundowych grudek, której górna część jest jasnobrązowa, a dolny żółty kolor. Korona jest brązowa na głowie i nieco przypominająca kapelusz. Po dniu pisklęta mają masę od 15 do 17 gramów. Pierwsze trzydzieści dni piskląt nie są usuwane z gniazda na odległość ponad sto metrów. Początkowo pisklęta są nieśmiałe i straszne, ale starsze stają się, tym bardziej oderwanie i obojętność na to, co się dzieje w pobliżu, objawia się w nich. Pisklęta rozwijają się dość szybko i już biegają 2. dzień, skaczą na czwartym, drgając ze skrzydłami, a za tygodniem mogą latać do Lower Woody Branch. W ostatnich dniach czerwca młode zwierzęta zaczyna latać.

W przypadku jakiegokolwiek zagrożenia kobieta ponownie stosuje się do dzielnej metody, tylko już z zapaleniem. Lub może zacząć od piskląt powoli odejść od źródła niebezpieczeństwa.

Co najciekawszy mężczyzna Dickushi nie jest w żaden sposób uczestniczyć w tworzeniu ich potomstwa. Nie pomagają jajom i powstrzymują się od wykluwających się pisklęt. Tylko w przypadku zagrożenia dla mężczyzny może powiadomić kobietę. W szczególności dzieje się tak, gdy samica z potomem zostanie uruchomiona podczas wędrówki po uroczym terytorium.

Życie życie

Dickuchi nie zadzwoni długą wątrobą. W naturalnych warunkach, podobnie jak Rozpruwacz może żyć od 9 do 13 lat, chociaż niewielu ludzi udaje się osiągnąć górną granicę i wszystko dzięki kłusowcom, drapieżnikom i chorobom.

Widok Górski Dikush Okres życia jest przeznaczony dłużej, około 12 lub 13 lat.