Wyspy fire earth

Fire Earth, jest to trudne miejsce, kiedyś poprzednia z Antarktydy, jest wyspami na południu Ameryki Południowej. Gdzie kończy się Ameryka.

Dalej dla cieśniny Drake`a tylko lodowej antarktydy. Ale wystarczająco dziwnie, człowiek zawsze manifuje krawędź ziemi.

Pierwszy z Europejczyków przybył tutaj w 1520 roku przez Fernana Magellan. Następnie żeglarstwo przez nieznanego cieśniny, portugalski żeglarze widzieli po lewej stronie ziemi, na której byli pali.

Magelans Cieśnina

Park Narodowy Fire Earth

Ushuayia

Goście z Antarktydy

Ta cieśnina, o długości ponad 400 mil, została zastosowana do mapy o nazwie Magellanes Strait i kraina ziemi dymnej. Później król Karl 1 powiedział, że nie ma dymu bez ognia i nakazał nazwać to miejsce ziemią świateł. W 1578 r. Holender Francis Drake, podczas swojej rundy -Światowy podróż dotarł do południowego punktu tej ziemi, która została nazwana na cześć holenderskiego miasta Horn, od miejsca, w którym rozpoczęła się ta wyprawa. Następnie to miejsce stało się słynne jako Cape Horn.

Później ustalono, że nie jest to jedna ziemia, ale cały archipelag z 30 dużych wysp i kilkadziesiąt małych. Obszar archipelagu wynosi 72520 kilometrów kwadratowych. Warunki klimatyczne na archipelagu pozostawiają wiele do życzenia. Chociaż temperatura w tych częściach latem jest plus 10-12 stopni, a zimą do minus 5 stopni, ale z powodu silnych wiatrów burzowych i ogromnej ilości opadów, miejsca te są słabo odpowiednie na całe życie. Około 300 dni w roku jest pochmurno i deszczowe.

Niemniej jednak ziemia ta jest jeszcze długa, zanim dotarła na te krawędzie Europejczyków, pomimo ostrych warunków klimatycznych, była mieszkańcami. Było kilka plemion Indian. Skąd wziął się stąd, ale studiowali te krawędzie w 200 lat po Magellan, angielski naukowiec Karles Darwin ujawnił, że były podobne do plemion zamieszkanych w Australii i Oceanii. Zwłaszcza, że ​​język Indian na ognistym terenie jest podobny do języka australijskich tubylców. Jak mogli tu być, tajemnica historii.

Były to prawdziwie prymitywne plemiona, które tylko rozpoznali ogień. Mieszkał w przedpotopowych chatach, zjadł ryby, ubrane w skórki. Ale były bardzo przystosowane do warunków lokalnych. Halfish, ogrzewanie wokół pożarów, czuli się doskonale. Podczas gdy pierwsi hiszpańscy koloniści, którzy wylądowali na tych brzegu w 1580. Z 300 osób przeżyło samotnie, znaleziono schronienie przed Indianami.

Indianie mieszkaliby na ognistej krainie stuleci, jeśli Palenole nie przyszły. Miejsca przyciągnęły imigrantów z Chile, Argentyny, a także z Europy. Prawdą, początkowo, tutaj mogliby poradzić sobie tylko z owcami. Białe osadnicy wzięli ziemie z Indian pod pastwiskami, zbudowali ranczo. A kiedy w IX wieku znaleziono złoty na ognistej ziemi, prospektatorzy wylewali się tutaj masowo. Opracowali kopalnie, zbudowane wioski. Hindusi nie mogli tego rozgryźć, nie rozumieli, czym jest własność prywatna, i nadal polowali na to, gdzie chcieli, częściej na owce hodowanych tutaj. Koloniści, chroniąc swoją własność, ogłosili ich najbardziej prawdziwe polowanie. Strzelali do 1 funta szterlinga za jednego zabitego, z dowodem w postaci pary uszu odciętych od Indian.

Byli oczywiście wśród białych obrońców Indian. Więc Francuz Antoine de Tunen, który walczył o prawa Indian, jednocząc kilka plemion w walce, był nawet zadeklarowany przez lokalnego króla Arukan Oreli I. Ale wyjazdy paleblitsa zostały schwytane trzy razy i deportowane do Europy. Więc walka nie dała wyników. Teren łowieckim Indian był zrujnowany, łodzie, na których złapali ryby w morzu, zostały zniszczone. Stopniowo pozostało kilkadziesiąt lewicy 6000 Indian.

Trudne warunki i brak przepisów doprowadziły do ​​faktu, że niewolnicza praca zaczęła kwitnąć na tych krajach. Do 1947 r. Ogromne więzienie było na tej krawędzi świata. Więźniowie w pełni uprawiani lasy pracowali w kopalniach i praktycznie wykonywali całą ciężką pracę na wyspie. Ich ręce zbudowane drogi i zbudowały wszystkie osady, a później stały się miastami. Wąski samolot wąskich był nadal zachowany, na którym więźniowie zostali przewożonym do pracy.

Minęły lata, a wyspy ognistej ziemi stopniowo osiedliły się. Teraz populacja ognistej ziemi wynosi ponad 250 tysięcy ludzi. Cały archipelag od 1881 roku jest podzielony na dwie części. Południowa część Isla Grande i południowe miasto Ziemi-Urochuaya należy do Argentyny. W Ushuaye, ponad 60 tysięcy mieszkańców. Większość z nich to migranci pracy.

Wszystko inne pod jurysdykcją Chile, w tym najbardziej południowej osady planet-Puerto-Torro na wyspie Navarino. W latach 90. XX wieku ognista ziemia została wybrana przez międzynarodowe firmy produkujące elektronikę. Wynika to z niskich podatków. Pracownicy tutaj przyciągają wysokie zarobki i korzyści.

Latem ludność Ushuaii mieszka. To jest napływ licznych turystów. Klimat tutaj z pewnością nie jest ośrodkiem. Ale stąd rozpoczną się wszystkie rejsy na Antarktydzie, ponieważ stąd wszystko jest 1000 km. Cóż, na bardzo ognistej ziemi, jest coś do zobaczenia.

Ogromny park narodowy znajduje się w całej południowej części ognistej ziemi. Roślinność jest z pewnością słaba, ale są miejsca, w których rosną całe gaje wiecznie zielonych buków i drzew iglastych. Wśród wielu wysp są bardzo piękne i malownicze i praktycznie niezamieszkane. Zwierzęta na całym archipelagu nie tyle. Ale bardzo interesujące miejsca zamieszkane przez pingwiny. Tutaj można znaleźć duże królewskie pingwiny in vivo.

Niebieski lis, Guanako, papugi, kolibry i koreańskie znajdują się w miejscach. Ciekawe jest tutaj bardzo mało owadów, ale w ogóle nie ma węży i ​​innych gadów.

Możesz zobaczyć ogromny fan fok i pieczęci morskiej.

Czasami, jeśli ma szczęście, widzisz właściciel oceanu - Chiny.

Teraz olej, gaz i inne minerały są na wyspach ognistej ziemi. Rozpoczyna się rozwój tych ponury i zewnętrznie nie przyjaznych miejsc. Wody w pobliżu ognistej ziemi, po prostu ryby Sisha i innych mieszkańców morskich. W końcu plemiona indyjskie i żył, głównie z tego powodu, ponieważ łatwo było wyciągnąć żywność.

Ale nawet teraz w lokalnych kawiarniach i restauracjach możesz spróbować dowolnej z tych potraw. Tutaj będzie Ci obsługiwane przez ogromne kraby królewskie, ważąc dwa kilogramy i pazurami miernika lub wielkimi ostrygami. Ale ryby po prostu nie można policzyć. Co więcej, wszystko to w zaskakująco niskich cenach. W końcu ludzie, którzy dotarli do samego końca świata, powinni zostać nagrodzeni.