Baybak (marmota bobak) - największa z rodziny beliche

Baibak (Marmota Bobak) należy do rodzaju Surks, typu akordowów i jest jedną z największych rodziny brzucha.

Łapy Baybak są krótkie, ale silne i uzbrojone w raczej duże pazury. Ciało tego gryzienia jest grube z dużą głową i krótką szyją. Męska masa może dotrzeć do 10 kg. i długość ciała od 40 cm. do 70 cm.

Baibaka można łatwo odróżnić z groundhog przez tyłek jedno skórny, a także przez ogon, który nie ma więcej niż 15 cm. Przez przyciemnione końcówki isgery, tył tego gryzienia jest pokryta brązowymi lub czarnymi falami, które pogrubią bliżej tyłu głowy i przesuwa głowę. Policzki Baybaki mają jasną rude i pod oczami bliżej czarnego lub zrumienionego koloru. Baybaki Molting raz w roku, od początku maja do sierpnia, a czasami do września.

Wcześniej gryzoni był w większości rozpowszechniany w strefie leśnej i strefy stepowej z Irtysh na Węgry, na Kaukazie i na Krymie był nieobecny, a ostatnio był widziany na kryminach, na półwyspie Tarkhankut Półwysep. W tym czasie Baibaki zniknął w wielu miejscach ich wczesnego siedliska i zachowały się tylko w sekcjach Dziewicy Heeds w Don, w Uralach, a także w Kazachstanie. Teraz Baibaki na żywo w Wołgogradzie, Voronezh, Rostowie i inne obszary. Na Ukrainie Baibak mieszka tylko w regionach Zaporizhzhya, Charkov, Sumy i. Baibaki mieszka również w kilku miejscach północnego Kazachstanu i za Uralami.

Baybaki żyje w dużych koloniach, wyposażm jego otwory za wszelką złożoność i cel. Na terytorium sekcji paszowej Baybak może być około 10 małych otworów z jednym wejściem, które nazywa się (tymczasowe), czasami spędzają noc, a także chowają się w przypadku niebezpieczeństwa. Ale stałe otwory pochówku są znacznie bardziej skomplikowane. Letnie nory, tak-Called (Brood) są bardzo trudnym schematem udaru, który ma od 5 do 15 wyjść na powierzchnię.

Od najważniejszego wejścia do ich otworu, szeregi represterów są odszedł, którzy prowadzą w martwym końcu, gdzie się stają Baybaks. Ich komora gniazdowa jest przystosowana pod ziemią na głębokości 2 lub 3 m. W którym ciągnęli korzenie i suchą trawę. Zimowe dziury, tzw (zima) ułożone na wiele łatwiejsze, a kamery gniazdowe są trudniejsze, ponieważ są one rozmieszczone na głębokości 5 i 7 m. na podmokrowaniu. Długość stałego otworu Baybak osiąga 55-65 m. I można go zorganizować na kilku piętrach. Możesz sobie tylko wyobrazić, ile metrów sześciennych ziemi wyrzucono na powierzchnię podczas układania stałej dziury.

Menu Baybakov zawiera głównie kanał warzywny. Szczególnie ulubione dla nich rośliny to cykoria, wiązanie pola, owies, koniczyna i picie. Latem mogą jeść z kwiatami, młodych niemieckich kiełków i lakiernicą. W ciągu dnia Baybak może usiąść z 1 kg. do 1,5 kg. wegetacja. Jego pragnienie sięguje rosa lub wilgoć, która jest zawarta w roślinach, co pozwala mu prawie pić wodę. Surki może również spożywać małe zwierzęta, takie jak mięczaki, gąsienice i szarańcza. W niewoli mogą jeść mięso z wielką przyjemnością, a może to być nawet mięso ich krewnych, ale w naturze nie jedzą kręgosłupa.

Baibak wychodzi z zimowania na początku marca. Mając trochę dość, świstaki zaczynają kopać lub naprawić swoje otwory ochronne, a później rozszerzają swoje stałe obudowy. Z wschodem słońca budzą się i idą do pasz. Kiedy Baybakov ma karmienie, wówczas obserwuje się kilka gryzoni, a jeśli to konieczne, ostrzegaj przed niebezpieczeństwem. Najważniejszym znakiem niebezpieczeństwa jest Baibak biegający do jego dziury, ponieważ ich wzrok jest bardziej rozwinięty.

Sezon małżeński Baibaka występuje w marcu lub w kwietniu. Samica zwykle jeździ od 3 do 6 potomków, a okres ciąży trwa od 30 do 35 dni. Waga noworodków wynosi tylko 30-40g. a ich długość wynosi 9-12cm. Ponieważ Baybags rodzą się ślepe, ich oczy otwierają się za 23 dni. Podczas wylęgu i podczas karmienia mężczyzna pozostawia na chwilę w innej Nowej. Mały wosk jest podawany przez mleko matki przez 50 dni, nawet zaczęła już jeść trawę.

W trzecim roku życia Baibaki osiąga dojrzewanie. Wrogowie dla nich są lisy i psy. I ptaki, wilki, borbers, corsaki itp. Polują na ich potęgę. Jest w tym 2-3 młode do jesieni.

Pak - gryzoń z rodziny Agutyyev