Syndrom przedsionkowy u psów: objawy i leczenie

Patologiczne uszkodzenie układu nerwowego u psów związanych z nieprawidłowym działaniem aparatu przedsionkowego i naruszeniem koordynacji ruchów nazywa się zespołem przedsionkowym. Objawy zidentyfikowane we wczesnych stadiach umożliwią rozpoczęcie leczenia na czas, a nie uruchomienie choroby, która jest szczególnie niebezpieczna dla starszych zwierząt.

Formy choroby

Aparat przedsionkowy powstaje z wielu struktur zlokalizowanych w uchu środkowym i wewnętrznym, mózgu, które w kompleksie zapewniają utrzymanie pozów i położenie ciała jako całości. Z różną lokalizacją uszkodzenia lekarzyńców wyróżnia się dwa rodzaje chorób:

1. Zespół przedsionkowy obwodowy - stosunkowo rzadka odmiana związana z uszkodzeniem obwodowego układu nerwowego i dysfunkcją ucha wewnętrznego.
2. Centralny zespół przedsibularny - cięższa patologia CNS, w której zakłócenie funkcji aparatu przedsionkowego i innych systemów, obarczone niepełnosprawnością zwierzęcia, a nawet ze śmiercią.

Ponadto istnieją zapalne, traumatyczne, toksyczne, metaboliczne, idiopatyczne formy patologii. Ten ostatni może być wrodzony lub starszy i pojawia się bez konkretnych powodów. Inne nazwy powstają zgodnie z tymi przyczynami, które doprowadziły do ​​naruszenia.

Czynniki prowokujące

Wśród powodów wyznaczających rozwój zespołu przedsionkowego u psów są wyróżnione:

• poprzedzające ciężkie urazowe urazy mózgu;
• zapalenie ucha środkowego lub wewnętrznego;
• naruszenia syntezy hormonów (niedobór tiaminy);
• Niekontrolowane stosowanie antybiotyków opartych na aminoglikozydach (amikacyna, neomycyna, geomicyna, które ze względu na niską cenę, niektórzy hodowcy psów używają do samodzielnego leczenia);
• Zapalenie mengologów;
• nowotwory ucha wewnętrznego (torbiele, polipy, nowotwory);
• Nadmierne stosowanie leków do czyszczenia ucha;
• Procesy autoimmunologiczne, z czego ciało „atakuje” własne tkanki nerwowe.

Na notatce! Choroba może rozwinąć się w PSA każdej płci, wieku i skały. Ale najczęściej diagnoza jest wykonana przez Doberman, panele cokerowe, biggię, owczarki niemieckie, pszczele i terriery tybetańskie.

Objawy patologii

Objawy zespołu peryferyjnego i centralnego przedsibularnego są identyczne. Definiowanie będzie:

• Naruszenie koordynacji ruchów (dezorientacja, stymulująca się i wypadająca z niebieskiego ", flotering" na podłodze, szalejącym spaceru w kółku)
• Niemise widoczne nachylenie głowy w kierunku koncentracji porażki (z rozwojem patologii z jednej strony);
• drgania gałek ocznych (pionowy Nistagm).

Ważny! Hodowcy psów mogą postrzegać niektóre z określonych zachowań zwierzaka jako zaproszenie do gry i nie spiesz się, aby przeprowadzić ankietę. Jest to poważne nieporozumienie, że zwierzęta mogą kosztować.

Wśród innych objawów są możliwe:

• Zawroty głowy, szczególnie intensywnie manifestują się w starszych zwierzętach, które z trudem wstają lub nie są w stanie tego zrobić;
• częściowa utrata słuchu (brak reakcji na zespoły);
• pojawienie się napadów, obfitych śliniaków, wymiotów;
• Paraliż mięśni twarzy;
• Brak zainteresowania żywnością, skorumpowanie naturalnych potrzeb dla siebie (z biegami).

Metody diagnozy i leczenia

Przy pierwszych objawach PET ważne jest pokazanie wykwalifikowanego weterynarza. Do prawidłowej diagnozy będziesz potrzebować mapy z historią chorób psów i szeregu badań diagnostycznych:

• Badania moczu i krwi;
• Diagnostyka rentgenowska w celu oceny stanu ucha środkowego i wewnętrznego;
• MRI, CT w celu zbadania obecności zmian strukturalnych w mózgu;
• Testy określające reakcję układu nerwowego na działanie drażniących;
• skrobanie uszu;
• Diagnostyka ultradźwięków narządów wewnętrznych;

Leczenie zespołu przedsionkowego jest wybierane z uwzględnieniem przyczyn patologii. W przypadku kształtu idiopatycznego (wrodzonego lub starszego) nie opracowano jeszcze konkretnego leczenia. Weterynarz może wybrać tylko leki, które ułatwiają stan zwierzęcia, a objawy choroby są często zmniejszane 72 godziny po pojawieniu, w tygodniu psa może poruszać się niezależnie, ale utrzymuje się prawdopodobieństwo wielokrotnej manifestacji patologii.

W zależności od innych powodów można zastosować następujące opcje leczenia:

• W procesach zapalnych związanych z infekcjami stosuje się antybiotyki szerokiego zakresu działań.

Ważny! Kiedy zapalenie otworu jest kategorycznie niemożliwe do stosowania nonotoksycznych preparatów dla psów z aminoglikozydami (antybiotyki, chlorheksydyna).

• Wykrywanie wykrywania patologii onkologicznej, przepisywany jest interwencja chirurgiczna lub chemioterapia.
• Z zaburzeniami endokrynologicznymi (niedoczynność tarczycy itp.) Stosuje się terapię wyjściową.
• Jako dodatkowy środek wspierający - procedury fizjoterapeutyczne.

Terminowa diagnoza i kompetentne leczenie umożliwiają stabilizowanie stanu psa już w dniu 2-3. i po 14 dniach więcej, aby pozbyć się głowy głowy. Aby uniknąć nawrotów, nie można zatrzymać leczenia przy pierwszej widocznej poprawie. Stopień i czas powrotu do zdrowia może się różnić od kilku tygodni do kilku miesięcy, a niektóre zwierzęta mają lekki nachylenie głowy do życia.

Prognoza odzyskiwania

Pozytywna prognoza dla całkowitego odzyskiwania dotyczy tylko młodych szczeniąt z nie określonym aparatem przedsionkowym, który nadal będzie w stanie dostosować się do życia. Dla dorosłych prawdopodobieństwo dorosłych jest prawdopodobieństwem, że rezydualne skutki patologii pozostaną do końca życia, a właściciel będzie musiał zapewnić drobną opiekę, zwłaszcza w późniejszych etapach, gdy pies przez większość czasu jest unieruchomiony. W najtrudniejszych przypadkach (zwłaszcza w centralnej formie patologii), kiedy zwierzę praktycznie zmieniające się w "warzywo", weterynarz sugeruje ocenę wykonalności leczenia, a prawdopodobnie wybrać eutanazję, jako metoda jazdy na zwierzęciu z takiej istnienia.

Środki zapobiegawcze

Oszczędzanie zwierzaka przed niebezpieczną chorobą pomoże zrównoważone odżywianie, właściwą opiekę i uważną obserwację najmniejszych zmian w zachowaniu psa. Ponadto ważne jest, aby zakończyć wszystkie choroby pod kontrolą lekarza weterynarii, zwłaszcza zapalenia zagłady i zapalenia neur, powikłania, z których może wywołać poważne naruszenia zdrowia.