Mokry porost u psów: objawy i leczenie

Pojawienie się kpiących przegranych (mokre zapalenie skóry) u zwierząt może pozostać niezauważone przez pewien czas, aż porażka zacznie obejmować duże obszary. Najczęściej powstaje z ras psów, które mają długą wełnę, a skały krótkowłose cierpią rzadziej. Właściciele muszą znać objawy tej choroby, aby natychmiast zidentyfikować problem i udać się do weterynarii, aby wyznaczyć leczenie.

Często płacząca porosta jest mylona z powodu zakaźnej patologii i próbują chronić gospodarstwa domowe z zwierzęcia, ale w rzeczywistości choroba ta nie jest przekazywana osobie, a także innych psów, więc nie powinieneś się obawiać kontaktów.

Powoduje

Powody, dla których pojawia się ta choroba, jest najczęściej pochodzenie wewnętrzne. Provoke pozbawiony tego typu zdolny:

• Reakcje alergiczne na poszczególne składniki żywności;
• Zaburzenia układu hormonalnego;
• Zmniejszenie odporności po przeniesieniu ostrych patologii;
• niewłaściwe leczenie alergii;
• Przeciążenie emocjonalne i stres;
• Nieprzestrzeganie higienicznych zasad zawartości PET.

Czasami kpiąc z Lishy w przewlekłej formie z okresami remisji i zaostrzeń. Istnieje dziedziczna tendencja do tej choroby, więc musisz dowiedzieć się, czy rodzice szczeniaka doznali takich zaburzeń z takimi zaburzeniami.

Objawy i oznaki

Pierwszą rzeczą, którą może zauważyć właściciel psa, są to zawyżone obszary rozmiaru skóry z dziesięcioma monetami powietrznymi. Pojawiają się najczęściej takie formacje na brzuchu, z powrotem, policzki i w pobliżu uszu. Ale czasami objawy mogą wystąpić w pobliżu ogona, na szyi i na łapach. Czuje się do dotyku, że są hipereminiczni, to znaczy gorący, a kiedy je czują, pies wykazuje oznaki niepokoju.

Dalsze objawy rozwijają się w ten sposób:

• W miejscach stanu zapalnego występują bąbelki z żółtawą lub różową płynem. Kilka dni później pękają i pojawia się lepka zawartość, rozmazując wełnę.
• Po kilku dniach otwarte obszary zaczynają balsam częściowo lub całkowicie. W rezultacie lizyna pozostaje lub bardzo rzadka wełniana pokrywa, przez którą widoczna jest zapalona surowica skóra.
• Na ostatnim etapie powstaje ropny śluz, który z czasem wysycha. Wagi i suszone kawałki znikają ze stażem, pozostawiając cienką błyszczącą skórę jasnoczerwonego lub z niebieskawym odcieniem.

Dalsze miejsca są rozmieszczone na nowym terytorium, powtarzając cykl rozwoju.

Od samego początku manifestacji objawów, porosty psa wyraża niepokój: aktywnie zadrapania swędzących miejsca z taką intensywnością, że może je uszkodzić i rozerwać je do krwi. Często zwierzak próbuje polizać rany, zakłócając ich gojenie. Z tego powodu podstawowe objawy są często łączone objawy dodatkowej infekcji uszkodzenia skóry.

Wycieki machają powoli. Czasami wydaje się, że zaczyna mijać, ale potem znów się powraca. Jeśli nie podejmujesz działań mających na celu leczenie, choroba rozprzestrzenia się w całym ciele i prowadzi do poważnego stanu zwierzęcia, który staje się brudny lub prawie łysy. Pet może zachowywać się niespokojnie, agresywnie, przygnębiony, a czasem - zrezygnować z żywności i wody.

Diagnostyka

Ustal nie -profesjonalny, że jego pies jest chory z mokrym zapaleniem skóry, a nie choroba skóry innego typu, jest niemożliwa. Nawet profesjonalny weterynarz dermatologa, ponieważ to nie będzie wystarczającą prostą kontrolą wizualną. Utrata i łamanie wełny, pojawienie się czerwonych plam na skórze towarzyszy przebiegu wielu patologii.

Aby całkowicie wykryć objawy i przepisać leczenie, potrzebna jest diagnoza, składająca się z takich badań:

• Kontrola w świetle drewnianej lampy z odległości 15-20 cm. W jakim kolorze lśni dotknięty obszar, weterynarz może oceniać powody, które spowodowały stan zapalny.
• Badanie mikroskopowe. Pomaga zidentyfikować obecność pasożytów lub mikrobów na wełny, co może powodować patologię.
• Skrobanie i analiza bakteriologiczna. Pozwoli mikrobom na medium odżywcze, które spowodowały wygląd objawów, a także określić ich wrażliwość na różne grupy antybiotyków, które pomogą przy powołaniu leczenia.

Z wyłączeniem innych rodzajów skórnych i potwierdzając początkową diagnozę, weterynarz zaczyna przepisywać przebieg leczenia.

Leczenie

Leczenie machającego tłumienia odbywa się kompleksowo, implikuje nie tylko stosowanie przepisanych leków, ale także wymaga wdrożenia niektórych zasad opieki nad psem.

Musisz dostroić się do długotrwałego leczenia: średnio od 3 do 10 tygodni. Przewiduj, jak szybko będzie można się pozbyć deprywacji, jest niemożliwe. Tylko weterynarz określi, w jaki sposób ciało zwierzaka reaguje na leczenie i powie, kiedy kurs powinien zostać zatrzymany.

Główne punkty terapii są następujące:

• Korekta diety i odżywiania. Z menu usuń wszystkie tłuste jedzenie, mięso i ziemniaki. Możliwe jest przejście na hipoalergiczne typy pasz.
• Aby zmniejszyć stan zapalny, doustnie takie leki stosuje się jako „korozja Mercurius” lub „siarka-3”.
• Zastosowania bandażów impregnowanych maściami i kremami, które zmniejszają swędzenie i przerzeźnie, są stosowane do obszarów zmiany.
• W celu oszczędzania usuwania straganów podczas zabiegów higieny, całe ciało jest leczone mydłem kreatyny lub karbolowym dla zwierząt. Szczególnie starannie zachowaj leczenie suszonych stawek.
• Aby zwiększyć stan odpornościowy, kompleksy witaminowe i leki immunomodulujące ("immunofan" lub "Hamavit").

Podczas leczenia deprywacja może wymagać noszenia pysk lub specjalnego kołnierza dla zwierząt, które zapobiegają lizaniu narkotyków i uszkodzeń ran.

Wymagania higieny w okresie leczenia tłumienia machającego są bardzo surowe i obejmują takie zdarzenia:

• prowadzenie czyszczenia mokrego przez cały apartament lub dom codziennie przy użyciu środków dezynfekcyjnych;
• codzienna wymiana / prześcieradła lub lokalizacja snu zwierząt;
• Codzienne mycie podajnika i zabawek psa za pomocą dezynfekujących.

Zgodność z wszystkimi tymi wymaganiami pozwoli na najkrótszy możliwy czas na ułatwienie stanu zwierzęcia i pod koniec leczenia - zapomnienie o nieprzyjemnej chorobie. Aby zapobiec pojawieniu się machającej deprywacji w przyszłości, konieczne będzie okresowe sprawdzenie PSA od weterynarza i niezależne zbadanie skóry na temat ognisk stanu zapalnego.