Morze barentsa

Barents Sea - Mycie północnego wybrzeża Półwyspu Skandynawskiego i Kola, Norwegii i Rosji. To są obrzeża Morza Oceanu Północnego.

Z północy jest ograniczona przez archipelag Spitsbergen i krainy Franza Józefa, ze wschodniego archipelagu ziemi. Granice: na Zachodzie z Morzem Norweskiem, na południu z Morzem Białym, na wschodzie z morzem Kara.

Plac morza Barentów - 1424 tys.kv.KM. Objętość - 282 tys. sześcian. KM. Głębokość: średni - 220 m. Maksymalnie - 600 m.

Barents Morze w lecie

Plaże Morza Barentów

Barents Sea Coast Latem

Spokój w Morzu Barents

Północne morza od dawna przyciągają naród rosyjskich swoim bogactwem. Obfitość ryb, zwierząt morskich i ptaków, pomimo wody lodowej, długiej i zimnej zimy, sprawiło, że ziemia nadaje się do dobrego życia. A gdy osoba jest karmiona, zimno nie jest. Pierwszym takim morzem, które próbowało opanować naród rosyjski, były obrzeża morza na północy europejskiej części Rosji, mycie półwyspu Kola.

Jaka była wcześniej nazwa Morza Barentów

W dawnych czasach Morza Barentsa miała kilka nazwisk. Pomorzy najpierw odwiedził swoje wody, nazywali go Arktyką, a następnie Siver lub Północ, czasami nazywane Pechora, Rosjaninem, Moskwa, ale częściej szumanską, zgodnie ze starej imieniem regionu Pomorek (Murmańska) w regionie lądu. Wierzyć, że pierwszy rosyjski żyje w wodach Morza Barentsa unosił się w XI. Mniej więcej w tym samym czasie łodzie Viking zaczęły pływać tutaj. A potem rozliczenia handlowe zaczęły pojawiać się na północy Rosji, a rzemiosło rybne zaczęły się rozwijać.

Rozwój rosyjskiego północy

Zanim Rosja zdobyła pełną flotę, zdolną do przezwyciężenia ekspansji morza północnego, północno -rosyjskim miastem było Arkhangelsk. Z siedzibą dekretu króla Ivana Groznego w 1583-1584 w pobliżu klasztoru Michailo Arkhangelsky, małe miasto stało się głównym rosyjskim portem, w którym zaczęli wchodzić. Kolonia angielska nawet się rozstrzygnęła.

To miasto, położone przy ujściu północnego mieszkania na Morzu Białym, był bardzo obiecany Peterowi I i z czasem stał się północną bramą Rosji. To Arkhangelsk wypadł zaszczyt odegrać wiodącą rolę w tworzeniu rosyjskiej reklamy i marynarki wojennej. Peter w 1693 r. Założony w mieście Admiralicji, a na wyspie Solombala położyła stocznię stoczniową.

Już w 1694 roku. Z tej stoczni statek „SV. Paul "- pierwszy statek handlowy rosyjskiej floty północnej. „Saint Paul” miał na pokładzie 24 pistolety, które Peter osobiście rzucił w fabryce w Olonets. W przypadku wyposażenia pierwszego statku Peter wręczył bloki olinujące. Uruchomienie "St. Paul" przeprowadzono pod bezpośrednim przywództwem Piotra. „St. Paul” wydano „certyfikat podróży” dla prawa do handlu za granicą. Statek Saint Paul był pierwszym z sześciu trzech statków handlowych obniżonych z suwerenną stocznią od 1694 do 1701. Od tego czasu Arkhangelsk stał się centrum wszystkich działań handlu zagranicznego państwa rosyjskiego. To stąd rosyjski North zaczął mistrzyć.

Kto otworzył Morze Barents

Pierwszymi na wodach Morza Północnego były pomory, które na ich kruche statki na własne ryzyko i ryzyko poszli na otwarte morze po ryby i morskie bestię. Z pewnością nie można nazwać odkrywcą tego morza. UVKO, nawet przed czasem Piotra, istniały zaciski ujścia północnej Dviny, Morza Białego i przybrzeżnej części Morza Siversal, które zostały przekazane przez lokalnych pilotów przez dziedzictwo. Ale w Petrze karty te zostały wyjaśnione i pozwolone do chodzenia z dość dużymi statkami bez obaw, że zrobisz osierocony lub rafy, który na tych wodach świetny zestaw.

Miejsca te były bardzo atrakcyjne dla nawigacji ze względu na własne cechy, ponieważ morze nie zamarzło tutaj, dzięki przebiegu zatoki, której ciepłe wody dotarły do ​​tych północnych brzegów. Umożliwiło to przejść statki na Zachód do wody Atlantyku i dalej na południe do brzegów Ameryki, Afryki, Indie. Ale brak statków morskich i krótki czas nawigacji uniemożliwił rozwój wody północnej wody morskiej. Tylko rzadkie statki dzielnych marynarzy dotarły do ​​brzegów Spitsarenki i krainy Franza Józefa, oddzielając Morza Północnego od niekończących się obszarów Oceanu Arktycznego.

Na cześć, którego morze Barents wymienione

Początek rozwoju Morza Barentsa osiągnięto w wieku XVI-XVII, w erze wielkich odkryć geograficznych. Widząc ścieżki handlowe, europejscy nawigatorzy próbowali udać się na wschód do pokonania Azji, aby dostać się do Chin, ale nie mogli posunąć się daleko, ponieważ większość faktu, że większość lodu była pokryta torusem lodu, nawet przez krótkie lato północne. Holenderski nawigator Willem Barents w poszukiwaniu północnych tras handlowych bardzo dokładnie zbadał wody Morza Północnego.

Otworzył Orange Islands, Bear Island, Explored Svalbard. Aw 1597 r. Jego statek zamarł przez długi czas w lodzie. Barents ze swoim zespołem opuścił pojazd zamrożony w lodzie i na dwóch łodziach zaczęły kierować się do brzegu. I chociaż wyprawa dotarła do brzegów, sam Villem Barents umarł. Od 1853 r. To trudne morze północne zaczęło być wezwane w jego honor Barents, chociaż oficjalnie został oficjalnie oficjalnie na mapach jako Murmańska.

Rosyjscy badacze Morza Barentsa

Badania naukowe Morza Barentów rozpoczęły znacznie później. 1821-1824. Podjęto kilka wypraw morskich, aby studiować Morze Barents. Przyszły przewodniczący Petersburskiego Akademii Nauków na czele, honorowy członek wielu rosyjskich i zagranicznych instytucji naukowych, niestrudzonego nawigatora, admirał Fyodor Petrovich Litke. Na szesnastu armatach „nowej ziemi” poszedł 4 razy na brzeg nowej ziemi, zbadał i szczegółowo opisał.

Zbadano ich głębokości toru wodnego i niebezpiecznych białych mórz i baramsów, a także geograficzne definicje wysp. Jego książka "Czterokierunkowa podróż do północnego oceanu Arktycznego w Brig wojskowy" Nowa Ziemia "w 1821-1824" Opublikowana w 1828 roku przyniosła mu światową sławę naukową i uznanie. Podczas ekspedycji naukowej opracowano pełne staranne badanie i cechy hydrologiczne Morza Barentsa w latach 1898–1901. kierowany przez rosyjskiego naukowca przez hydrologa Nikolai Mikhailovich Kniquovich.

W rezultacie wysiłki nie zniknęły w próżno, szybko rozpoczął się szybki rozwój morza północnego. W latach 1910–1915. Zorganizowano ekspedycję hydrograficzną Oceanu Arktycznego. Celem wyprawy był rozwój drogi Morza Północnego, która pozwoliłaby rosyjskim statkom najkrótszym sposobem przejścia wzdłuż północnego wybrzeża Azji na Ocean Spokojny na wschodnie brzegi Imperium Rosyjskiego. Ekspedycja składająca się z dwóch lodowych parowców - Vaigach i Taimir, prowadzona przez Borisa Andreevicha Vilkitsky`ego, poszła całą północną ścieżką z Chukotki do Morza Barentsa, z zimą na półwyspie Taimir.

Ta ekspedycja zebrała dane na temat ruchów morza i klimatu, w sytuacji lodowej i zjawisk magnetycznych tych krawędzi. Rozwój planu wyprawy był aktywnie zaangażowany. W. Kolchak i f. ALE. Matisen. Statki były wyposażone w oficerów morskich wojennych i żeglarzy. W wyniku wyprawy trasa morska została otwarta przez europejską część Rosji z Dalekim Wschodem.

Historia stworzenia Północnej Floty Rosji

Barents Sea zagrał ogromną rolę w tworzeniu rosyjskiej floty północnej. Pierwsze rosyjskie okręty wojenne pojawiły się na wodach północnych na początku XVIII wieku. Rok edukacji floty północnej jest uważany za 15 marca 1733 r., Kiedy według dekretu cesarzowej Anny Ioannovna położono port wojskowy Arkhangelsk, który stał się bazą marynarki wojennej rosyjskiej floty północnej Floty Północnej. Dowódca bazy marynarki wojennej został mianowany tylnym admirałem Petera Bredala, Norwegiem z pochodzenia, który rozpoczął służbę pod rządami Piotra Wielkiego. W bazie wojennej Arkhangelsk, powstała "Sester for Sabotage", strefa działania była białe morze, a wybrzeże półwyspu Kola, kilka krążowników zostało przeciwienione na otwartym morzu, aby flota mogła pływać na północy Morze. W obszarze eskadry zbudowano dodatkowe punkty do bazowania, zainstalowano znaki nawigacyjne przybrzeżne, a zbudowano baterie przybrzeżne. Pojawił się w Murmańsku i stoczni, na której zaczęły budować statki.

Eskadry Arkhangelsk trwał 132 lata, aż do 17 marca 1862 r., Kiedy uznano, że na północy nie ma zagrożenia wojskowego dla interesów Rosji. Główna część statków została przeniesiona na Bałtyk, na Morzu Czarnym i na Dalekim Wschodzie.

Odrodzenie floty północnej przyczyniło się do pierwszej wojny światowej. Marynarka wojenna Imperium Osmańskiego ograniczyła działania rosyjskiej floty na Morzu Czarnym, a statki Kaiser Niemcy zablokowały wyjście z Zatoki Finlandii na Bałtyc. I znowu nastąpiła potrzeba północnej floty do wspólnych działań z rosyjskimi sojusznikami na Antante, zwłaszcza z Wielką Brytanią. 30 stycznia 1916 r. Pierwszy oddział statków do obrony obrony Zatoki Kola został utworzony przez obronę II, a w lipcu utworzono Flotylię Oceanu Północnego. Północny północny port Rosji - Romanov-on-Murman, przyszłość Murmańska została określona przez bazę flotilla. W przyszłym porcie wybrali bardzo dobre miejsce na prawym brzegu Zatoki Kola.

Podczas pierwszej wojny światowej Murmańsk był zdenerwowany i otrzymał status miasta. Stworzenie tego miasta udało się, aby rosyjska flota otrzymała wyjście na morze Barents w zatoce bez -Freezing. Rosja była w stanie otrzymać ładunek wojskowy od sojuszników, pomimo blokady mórz bałtyckich i czarnych.

Flota północna podczas ZSRR

Po rewolucji 1917 r. Tylko w 1922 r. Rząd radzieckich Rosji z zachowanych statków, utworzył eskadrę Morza Północnego utworzonego w Murmańskim, który istniał tylko dwa lata, aw 1922 r. Został rozwiązany z redukcją sowieckich sił zbrojnych.

Jednak na początku lat 30. XX wieku oczywiste zagrożenie Japonii. Związek Radziecki potrzebował silnej floty Pacyfiku. Ze względu na swoją formację postanowiono wysłać nowe okręty wojenne na Dalekiego Wschodu drogą północnej drogi, w tym celu baza morska w Murmańskim została odtworzona.

1 czerwca 1933 r. Północna flotylla wojskowa została utworzona zgodnie z okrągłym głównym siedzibie Armii Czerwonej. Flotylla obejmowała kilka statków, w tym niszczyciele „Uritsky” i „Rykov” ustanowione w caristowskich Rosji, zbudowane przez reżim sowiecki „Huragan” i „Smerch”, a także nowe okręty podwodne D-1 „Decembrist” i D-2 ”i D-2 „Narodovolets”. Oddział ten zwany pierwszą wyprawą specjalnego przeznaczenia został przetransportowany do Morza Barents wzdłuż Neva, przez Ladoga, Onega i właśnie zbudowany przez kanał Morza Białego. Dowódca Flitilli został mianowany flagowym 1 ranga Zakhar zakupu, byłego UNTER-OFICER i dowódcy floty bałtyckiej. Baza morska w Murmańsku stała się głównym miejscem bazy okrętów na Morzu Barents.

Podczas wielkiej wojny patriotycznej w latach 1941–1945 flota północna odegrała ogromną rolę w zwycięstwie ZSRR nad faszystowskimi Niemcami. Statki i okręty podwodne floty północnej działające na Morzu Barentów były jedyną siłą w trudnych warunkach, aby zapewnić przejście konwojów, które dostarczały ładunki wojskowe i żywność dla Związku Radzieckiego od sojuszników. Severomords podczas wojny zniszczyli ponad 200 najgorszych statków i statków pomocniczych, ponad 400 transportów i 1300 samolotów faszystów Niemcy. Zapewnili okablowanie 76 konwoju sojuszniczego obejmowało 1463 transport i 1152 statków.

Podczas wojny flota północna wzrosła kilka razy. Jeśli 22 czerwca 1941 r. W jego składzie było tylko 30 okrętów wojennych i okrętów podwodnych, wówczas do połowy 1945 r.-Already 255. Dwanaście statków, jednostek i formacje floty północnej otrzymały tytuł strażników, 47 stał się ordżurą. Po wojnie, na cześć 20. rocznicy zwycięstwa, sama flota serwera stała się czerwona. 6 maja 1985 r. Na obronę od wojsk niemieckich w latach Wielkiej Wojny Patriotycznej, Murmansk otrzymał tytuł honorowy "Hero City". Murmansk otrzymał Zakon Lenina, kolejności stopnia Patriotycznej Wojny I, kolejność Red Banner i Medal "Golden Star". W czasach radzieckich baza morska wyglądała w polarnej.

Barents Morze dziś

A dziś północna flota rosyjskiej marynarki wojennej oparta jest na bazach położonych w zatokach morskich Barents. Główny jest Severomorsk, położony 25 km od Murmańska. Severomorsk pojawił się na miejscu małej wioski Vaengi, w której tylko 13 osób mieszkało w 1917 roku. Teraz Severomorsk z populacją około 50 tys. Człowiek jest głównym twierdzem północnych granic Rosji.

Na floty północnej niosą najlepsze statki marynarki wojennej Rosji. Takie jak samolot -Signing anty -Submarine Cruiser Admiral Kuznetsov

Barents Morze podstawowego regionu rosyjskiej floty jądrowej. Atomowe okręty podwodne mogą być w autonomicznym pływaniu przez sześć miesięcy, a jeśli to konieczne, pojawiły się na biegunie północnym.

Tak więc rosyjskie okręty podwodne z podwodnego krążownika wychodzą na biegun północny naszej planety, na który przed wyprawą podróżował przez wiele miesięcy, a okręty podwodne mogą być w ciągu zaledwie kilku dni.

Barents Sea Water Corea służyła jako rozwój potencjału wojskowego ZSRR. Na nowym terenie powstał wielokąt atomowy, aw 1961 r. Odbyły się testy wytrzymałej bomby wodorowej o mocy 50 megatonowej. Oczywiście zupełnie nowa ziemia i terytorium przylegające do niej cierpią od wielu lat, ale od wielu lat Związek Radziecki otrzymał priorytet w broni atomowej, która jest nadal zachowana.

Przez długi czas cały obszar wodny Oceanu Arktycznego był kontrolowany przez radziecką granatową. Ale po upadku Unii większość baz została porzucona. Wszyscy, którzy nie byli leniwym do Arktyki. A po otwarciu największych pól naftowych na półce arktycznej, pojawiła się kwestia ochrony rosyjskich posiadłości północnych z strategicznymi surowcami. Dlatego od 2014 r. Rosja odnawia swoją obecność wojskową w Arktyce. W tym celu bazy na nowej ziemi, na wyspie domu kotłowni w części wyspy Novosybirsk, na ziemi Franz Joseph i wyspę Wrangel teraz rozmrażają. Zbudowane są nowoczesne miasta wojskowe, odrestaurowane lotnisko.

Wiosna w Morzu Barents

Od niepamiętnych czasów Morza Barentsa wydobywało wiele rodzajów ryb. Była prawie głównym jedzeniem pomorsów. A na wielkiej ziemi nieustannie przechodzą. Jest teraz bardzo dużo w tych wodach północnych, około 114 gatunków. Ale głównie rodzaje ryb rybackich są dorsz, flądra, okoń morski, śledź i wybory. Populacja odpoczynku.

Jest to wynik niezależnego stosunku do dostaw ryb. Ostatnio ryby złapały więcej niż zostało powielone. Co więcej, niekorzystnie wpłynęło na przywrócenie masy rybnej sztucznej hodowli w Morzu Barents o daleko wschodnich krabach. Kraby zaczęły rozmnażać się tak szybko, że istniało zagrożenie naruszeniem naturalnego biosystemu tego regionu.

Ale mimo to, w wodach Morza Barentów nadal możliwe jest spełnienie zarówno różnych ryb, jak i morskich zwierząt, takich jak uszczelki, nerwy, wieloryby, delfiny, a czasami opowieści.

W dążeniu do nowych dziedzin ropy i gazu kraje produkujące ropę zaczęły dążyć do północy. Więc barents Sea Water Corea stała się miejscem konfliktu między Rosją a Norwegią. I chociaż w 2010 roku. Norwegia i Rosja zawarli porozumienie w sprawie podziału granic w Morzu Barents, spory nadal nie ustępują. W tym roku rosyjski Gazprom rozpoczął produkcję oleju przemysłowego na półce arktycznej. W ciągu roku powstanie około 300 tysięcy ton ropy naftowej. Do 2020 r. Planuje się osiągnąć poziom produkcji 6 milionów. tony oleju rocznie.

Spłata tych sporów może być powrót do Arktyki Sił Zbrojnych Rosji. Rosyjska Arktyka jest własnością naszych ludzi i powinna być w pełni wykorzystywana do dobra ludzi i jest dobrze chroniony przed kochankami do zysku z powodu kosztów innych osób.

Turystyka w Morzu Barents

Pomimo faktu, że Morze Barents jest zarazą, w ostatnich latach region ten staje się coraz bardziej popularny wśród turystów, szczególnie lubi nurkowanie, wędkarstwo i polowanie. Bardzo interesujący, taki skrajny widok na rekreację jako leczone nurkowanie. Piękno supili mira może zaskoczyć i doświadczały pływaków. Na przykład obrotowe kraby Culk złamane w lokalnych wodach czasami przekraczają 2 metry. Ale musisz pamiętać, że zanurzenie pod lodem jest lekcją dla doświadczonych akwalangistów.

I polowanie na wyspach Morza Barentów do pieczęci, których uszczelki lub ptaki najwyraźniej nie są najwyraźniej, nie pozostawiają obojętnych nikomu, kto widział poglądy myśliwego.

Każdy nurek, rybak, myśliwy lub po prostu turysta, przynajmniej raz odwiedził Morze Barents, również będzie starał się tu dostać, aby zobaczyć te północne piękności, o których nie można zapomnieć.