Jak odróżnić wilka od psa

Wiele osób zauważa niesamowite podobieństwo wilka i psa, pomimo faktu, że mają inne siedlisko: pierwsze żyją na wolności (w skrajnych przypadkach w zoo), drugi - obok człowieka. Ale może się wydawać, że nie wiedzą, jak odróżnić wilka od psa, ponieważ zwierzęta te mają wystarczające różnice i wszystkie z nich są bardzo znaczące.

Wspólne cechy

Wilk i pies należą do rodziny ssaków, którzy żywią swoje potomstwo mlekiem i mają kolejną liczbę wspólnych cech:

• Są z natury drapieżniki, niezależnie od tego, co właściciele karmią swoje zwierzęta.
• Mają podobny wygląd (dotyczy niektórych ras zwierząt domowych).
• Są zwierzętami towarzyskimi, jeśli są w otoczeniu.
• Są w stanie wydawać takie dźwięki (wycie, warczenie, szczeka) dzięki podobnej strukturze przewodów głosowych, ale używają ich w zupełnie różnych sytuacjach.

Ale pomimo niektórych wspólnych cech zwierzęta te mają wiele różnic.

Różnice zwierząt

Po pierwsze, warto zauważyć oczywistą różnicę: wilk jest dzikim zwierzęciem, a pies jest udomowiony przez osobę, która wyróżnia się różnymi gatunkami i znaczącymi różnicami w wyglądzie, co czasami czyni je całkowicie innymi od przedstawicieli osób Jedna rodzina psów. Ale nawet te rasy, które są naprawdę podobne do dzikich krewnych, mają szereg charakterystycznych znaków, wiedząc, co można łatwo wyróżnić jednym zwierzęciem od innego.

Różnice wilka z psa manifestują się w następujących parametrach:

• Rozmiary. Z reguły wilki mają większe rozmiary. Ich średnia waga waha się w zakresie 34-55 kg, ale czasami mężczyźni mogą zyskać do 80 kg masy.
• Kształt głowy i pysku. Głowa wilka w kształcie przypomina szef rasy pasterzy niemieckich, ale jednocześnie jest bardziej masywny i ma bardziej wydłużony i spiczasty pysk.
• Uszy. Wilki są po prostu w stanie naciskać ich do głowy, więc są one zawsze podniesione. Uszy zazwyczaj mają małe szacunek do innych części ciała i obracają wełnę zarówno na zewnętrznym, jak i na wewnętrznej powierzchni.

• Ogon. W dzikich drapieżnikach ogon nigdy nie jest skręcony, utrzymuje się poziomo do ziemi lub obniża się i zawsze pozostaje prawie ustalony. Tylko dla zwierząt domowych charakteryzuje się obstawiającym ogonem do wyrażania emocji.
• Szczęki. Przedstawiciele Wolfa mają wystarczająco wąską szczękę, która charakteryzuje się większą siłą.
• Jedzenie jedzenia. Dzikie drapieżniki zawsze jeść bardzo powoli, ponieważ mogą być utknęły.

Na notatce! Charakterystyczne jęki i przetaski podczas posiłku wiążą się dokładnie z szybkim połykaniem jedzenia, w wyniku czego wilki odczuwają ból.

• Mistrz ruchu. Dziki drapieżnik przesuwa kłus, a tylne łapy są dokładnie w już wydrukowanych śladach przedniej. Z ruchami grupami podążają za sobą w śladach pierwszego stada zwierzęcia, co ułatwia ruch na duże odległości.
• Prędkość ruchu. Pomimo faktu, że drapieżniki mogą śledzić ofiarę przez wiele dni, nie mogą wytrzymać pościgu o wysoką prędkość przez długi odległość (ponad 300 m).
• Stosunek do wydobycia. Podczas polowania lub walki pies natychmiast spala ofiarę, podczas gdy wilk wydaje się ciąć na części, co wiąże się z anatomicznymi cechami struktury szczęk.

Charakterystyczne cechy śladów

Różnice śladów wilka i psa są wyraźnie widoczne na miękkiej glebie, a zwłaszcza świeżego śniegu. Na pierwszy rzut oka ślady łapy wilka przypominają ślady dużej rasy Pet, więc trudno jest nieprzyjemną osobę, aby określić ich przynależność do konkretnego zwierzęcia. Ale po bliższym zbadaniu można wyróżnić charakterystyczne cechy śladów wilków, dla których zwierzęta te można odróżnić:

• Duże wydłużenie w porównaniu do odcisków psów.
• Duża głębokość i przejrzystość pazurów i poduszek palców, które wiąże się nie tylko z większą masą, ale także twardymi nogami, dużymi pazurami. U psa poduszka na palce są mocniej zbierane (tworzą rodzaj guzka), więc pozostawiają mniej wyraźne ślady.
• Wydruki pozostawione przez łapy podczas ruchu znajdują się prawie na linii prostej (tworzą linię) i wyższą prędkością ruchu, czas jest prosty, podczas gdy ślady psów są zawsze bardziej uzwojenia.
• Odciski dwóch środkowych palców łap wilków są nieco przesunięte z tyłu w stosunku do palców, więc gałązka lub wyimaginowana linia między nimi nie zostanie zastosowana ani do jednego lub innych. Podczas gdy na szlaku dla psów częściowo je przekroczy, co można zobaczyć na zdjęciu poniżej.

Jakie są różnice związane

Po zbadaniu, jak odróżnić wilka od psa, dowiemy się, jakie są wskazane różnice. Wszystkie są związane z dwiema grupami czynników:

• Naturalne, ze względu na życie obok mężczyzny, który pozwolił zwierzętom oswoić i zmienić swoje zachowanie, podczas gdy dzikie drapieżniki nadal przestrzegają naturalnych refleksów i zachowań, bez których trudno by przetrwać na wolności.
• Sztuczne, związane z wyborem, w wyniku których były zmiany w pojawieniu się zwierząt.

To było udomowienie i wspólne życie z osobą przez tysiące lat stały się podstawą tych różnic, które są dziś prześledzone między wilkiem a psem. W końcu byli całkowicie nieobecni. Wilki utrzymują aktywność w nocy, podczas gdy zwierzętom udało się dostosować do rytmu ludzkiego życia: najczęściej odpoczywają w nocy i nie śpią w ciągu dnia. Jednocześnie zwierzęta domowe rzadko wycie, podczas gdy ich dzicy krewni nie używają szczekania w naturalnym środowisku, ale w przypadku niewoli te ostatnie są w stanie dostosować się do nowego środowiska i używać szczekania jako środka komunikacji.

Interakcja z człowiekiem

Dla osoby, psy dzisiaj są prawdziwe zwierzęta, obrońcy i asystenci. Rozróżniają ich życzliwość, posłuszeństwo i szereg indywidualnych cech, które odróżniają się od różnych osób i przedstawicieli różnych ras. Nie tolerują długiej samotności i naprawdę się nudzą, gdy właściciele nie mają domu przez długi czas.

Ale nie można tego powiedzieć o swoich dzikich krewnych, którzy kochają samotność i nie potrzebują ciągłej komunikacji. Ponadto wyróżniają się zwiększoną agresywnością. Na przykład, ten ostatni, z silnym głodem, może bez oscylacji, aby atakować zwierzę lub człowieka, podczas gdy zwierzęta nie spiesz się, aby wejść do walki z drapieżnikiem, z wyjątkiem ochrony siebie lub ich właściciela.

Jednocześnie badania potwierdzają, że psy są w stanie zrozumieć osobę znacznie lepiej niż jej drapieżne odpowiedniki. Aby udowodnić, że naukowcy przeprowadzili eksperyment: Ustaw 2 zamknięte pojemniki z mięsem przed wilkami i szczeniakami i zasugerowani im wyrazem twarzy i gestów, w których ukryty był przysmak. W rezultacie szczenięta w porównaniu z lupidami rozumiały wskazówki szybciej i znalazły jedzenie.

W przypadku wilków przyzwyczajonych do dzikiego siedliska, wzajemne zrozumienie osoby nie jest ważną umiejętnością. Na poziomie genetycznym, postrzegają się jako źródło niebezpieczeństwa, ponieważ ich spotkania w większości przypadków nie obiecują niczego dobrego dla żadnych lub innych. Na przykład, w lesie osoba zwykle działa jak myśliwy, który potrzebuje trofeum, a nie nowych przyjaciół.

Niesamowite wideo o przyjaźni człowieka i ona -Wolf: