Ćwiczenia dla psów małych ras

Regularne szkolenia - klucz do właściwego rozwoju psa. Pomagają wzmacniać mięśnie i kości, a także trenować układ oddechowy i sercowo -naczyniowy. Najważniejsze jest kompetentne obliczenie obciążenia. Zwłaszcza jeśli chodzi o małe psy rasy. Stan zdrowia i wiek zwierzęcia ma również znaczące znaczenie. Aby ułatwić zadanie, oferujemy wybór ćwiczeń dla psów małych ras w różnych kategoriach wiekowych.

Ładuje szczeniąt

Wybierając zestaw ćwiczeń dla swojego zwierzaka, powinieneś skupić się nie na rozmiarze, ale na rasie i rodzaju ciała. Jeśli zwierzę ma dobrze rozwinięte mięśnie, wymaga regularnego wysiłku fizycznego. Powinny one obejmować psy takich ras, jak Foxststerier, Norvich Terrier, Dwarf Pincher, Bishon, Bologniz ... charakteryzują się wysoką aktywnością i doskonałymi skłonnościami do polowania.

Jako ćwiczenia dla takich małych ras psów najlepiej wybrać:

1. Spacer przez 10-15 minut w parku lub ogrodu w obszarach z gęstą glebą. Wchodząc na gęstą powierzchnię, szczeniak zrobi sobie przerwę „Zbierz palce w guzku”.
2. Alarmowacja szybkiego i powolnego tempa chodzenia. Intensywność szybkiego tempa należy ustalić na podstawie szczeniaka podczas ruchu nie przekroczył galopu, większość jego siły. Galop podczas treningowych małych psów powinny być używane tylko jako sposób na uzyskanie emisji.
3. Długie i przeskakiwane przez niskie przeszkody. Ćwiczenia te doskonale poprawiają koordynację ruchów i dobrze wzmacniają mięśnie tylnych łap i pleców.

Jeśli mówimy o eleganckich przedstawicielach ras dekoracyjnych, takich jak Chińczyk Crested, Rabbit Dachshund, Papillon, Pomeranian Spitz ... takie dziecko wymaga minimalnego zestawu ruchów, aby utrzymać mięśnie z tonem, a jednocześnie czuć się całkiem komfortowo.

Najważniejsze dla nich jest komunikowanie się z właścicielem i dla siebie, obfitość informacji, które mogą „zbierać” własny nos i, oczywiście, cichy odpoczynek. A ponieważ psy otrzymują informacje nie jako ludzie, aby ugasić głód informacji w postaci nowych dźwięków, zapachów i migania, ważne jest, aby regularnie je zabrać przynajmniej krótkie spacery.

Ale warto pamiętać, że niezależnie od rasy rosnących psów, więzadła są zawsze wrażliwe. Każdy rodzaj przeciążenia może niekorzystnie wpływać na stan stawów. I dlatego do momentu zakończenia okresu wzrostu nie można podać dużych obciążeń.

Najlepszym sposobem ustalenia najlepszej opcji jest skupienie się na studni szczeniaka. Nie powinien pochodzić ze zmęczonego spacerem. Idealnie, po krótkim wytchnieniu powinien mieć coś w stylu, aby zjeść i zademonstrować chęć kontynuowania gier z właścicielem z apetytem.

Nie powinno być żadnej innej skrajności, w której szczeniak nawet przekraczający próg domu nadal podskakuje, domagając się kontynuacji zabawy. To wskazuje, że dziecko „nie poszło”. Regularna niska aktywność prowadzi do faktu, że szczeniak zaczyna "być słyszanym na koszulę". Powodem jest fakt, że mięśnie szczeniąt są nadal słabe i podatne na otyłość.

Ćwiczenia dla dorosłego psa

Młode psy są uważane za zwierzęta od 2 do 8 lat. W wystarczającym objętości aktywność fizyczna może zapewnić spacery na smyczy i pływaniu. Ćwiczenia dla psów małych ras tego przedziału wiekowego powinny mieć na celu utrzymanie gorsetu mięśniowego w tonie.

Takie podejście zapobiegnie ciastek i więzadła z mikrotraumy tak powszechnych u małych zwierząt.

Niektórzy błędnie wierzą na opcję Win -win w tym względzie dla małych psów idą bez smyczy, gdy zwierzę wyznacza własne tempo ruchów.

W rzeczywistości, zgodnie z badaniami na wiodącym amerykańskim filmie Rachel Paige Elliott, gorset muskularny jest najlepiej rozwinięty podczas wykonywania regularnych spacerów na smyczy, ale z zaangażowaniem różnych stawek ruchowych. Wynika to z faktu, że działa w "wolnym lotu", zwierzę ładuje swoje ciało przy minimum, ponieważ w naturze jest bardzo racjonalny zarówno w działaniach, jak i ruchach.

W przypadku dorosłych psów czas na spacer poranny i wieczorny należy przydzielić przez co najmniej 15 minut. Spacerując psa po smyczy, porusza się z takim tempem, aby zwierzę było poruszone szybkim kłusem bez zatrzymywania. Oprócz rozwoju gorsetu mięśniowego, takie ćwiczenie tworzy obciążenie aerobowe mające na celu utrzymanie pracy układu sercowo-naczyniowego.

Zajęcia do spaceru

Zanim zaczniesz ćwiczenia fizyczne, powinieneś dać zwierzęciu samodzielnie, aby złagodzić potrzebę i uruchomić dla niego nieco w reżimie. Ciekawy fakt: Zrób psa całkowicie opróżnić jego pęcherza, powinien podnieść łapę od 10 do 12 razy.

Zajęcia dla małych psów nie powinny komplikować poważnych zadań. Długi -termanowy bieg na długich odległości -term należy wymienić kompleksem kilku krótkoterminowych ćwiczeń.

1. Przeniesienie - ekscytująca gra oparta na zespołach „patrz/ daj/ przyniesie”. Ma na celu nauczenie zwierzęcia, jak chwycić i zwrócić właścicielowi przedmiot do podziału. Aby zaangażować psa w tym pomysł, musisz najpierw zwrócić uwagę na zabawkę, a następnie rzucić go w niewielką odległość od siebie. Kiedy pies chwyta obiekt, uwolnij go obciążenie z ust. Aby to zrobić, przynieś otwartą dłoń na kufę i powiedz pewność siebie "Daj".
2. Nachylenie. Podczas takiego ćwiczenia mięśnie bioder i obręcz barku działają dobrze, ale stawy i więzadła mogą cierpieć. Aby zminimalizować ryzyko nachylonej powierzchni, warto go użyć, aby wznieść się na górze. Lepiej zejść na najbardziej delikatne zbocze. Jeśli zwierzę chce przyspieszyć tempo, pozwól mu to zrobić.
3. Gry w płytkiej wodzie. Bieganie przy niskiej wodzie rozwijają mięśnie pleców i przedramienia, ale jednocześnie ryzyko uszkodzenia stawów zwierzęcia sprowadza się do zera. Ponadto pływanie i gry w płytkiej wodzie uczą zwierzę w oddychaniu zamkniętych ust. Jeśli pies początkowo boi się wejść do wody, nie celowo napotkasz. Lepiej najpierw rzucić swoją ulubioną zabawkę w samą wodę i samodzielnie wejść do wody - pies jest początkowo ostrożnie, a potem chętnie pójdzie za właścicielem.

Wszelkie ćwiczenia fizyczne powinny zachwycać, nie wyczerpują zwierzęcia. Przy wyborze zadań pamiętajcie, że podczas treningu serce nie powinno doświadczyć nadmiernego obciążenia.

Gry z Puller

Podczas treningu dla małych psów wygodne jest użycie ściągacza. Szkolona skorupa w postaci pierścionek dobrze leci i rolki na ziemi, nie zatopia się w wodzie. Wygodnie jest zabrać zwierzę, aby zabrać ściągacza do zębów, nie bojąc się zranić zębów i dziąseł lub nosić na szyi. Dla psów małych skał kosztuje wybór produktów „S” o wielkości D19 cm. Są one dostępne w postaci zestawów dwóch identycznych pierścieni jasnych kolorów.

Ćwiczenia Pollera:

• Rzuć lub uruchom pierścień na ziemi. Pies będzie szczęśliwy, że go ścigał i przyniesie go.
• Jeśli pies mocno chwycił pierścień, spróbuj podnieść skorupę nad ziemią z "przyczepą".
• Odtwarzanie pierścienia między psem a właścicielem. W przypisaniu podekscytowania pies może warczyć, ale to nie jest przejaw złości.

Podczas pracy z tym symulatorem pamiętaj, że Polarler nie jest przeznaczony do niezależnych gier Pesbi. Jeździł zwierzętami na ulicy, wrócił do domu - usuń je od oka.

Ładuje „starszych ludzi”

Psy wiekowe obejmują zwierzęta od 10 lat i starsze. Dla nich warto wybrać tryb specjalny. Wynika to z faktu, że w drugiej połowie życia zwierzęta zmniejszają mobilność, problemy z koordynacją pojawiają się częściej, orientacja, widzenie i słuch jest gorszy.

Objętość wybranych obciążeń powinna zapewnić wystarczającą mobilność zwierzęcia. Obejmuje codzienne spacery 2-3 razy trwające od 15 minut, w zależności od stanu zdrowia i nastroju psa. Lepiej to zrobić wieczorem i poranne. Ciepło na wiek psów jest ważne.

Hydroterapia pomaga dobrze: pływanie, gry w płytkiej wodzie. Jedynym warunkiem jest zgodność wygodnych dla temperatury wody zwierzęcej.

Jeśli podczas spaceru i wykonywania ćwiczeń zwierzę zaczyna kaszleć lub oddychać, oznacza to, że dajesz mu przytłaczające zadanie. Z manifestacją objawów, takich jak utrata orientacji lub pogorszenie wizji, podczas spaceru, zawsze podążaj za psem. Lepiej jest przejść go na smyczy z długą uprzążą w pewnej odległości od dróg i w towarzystwie widocznego partnera.

Oprócz kompetentnie wybranych ćwiczeń dla psów wiekowych należy zaobserwować dietę niskokaloryczną. Zrównoważone odżywianie zapobiegnie rozwojowi otyłości, tak charakterystycznej dla tego wieku.