Prawe konie: rasy jazdy konnej, holenderski i belgijski, westfal

Kategoria: Ptaki

Treść angielskiego konia. Stajnie

Rasa rasy czystej krwi jest bardzo wymagająca opieki, miejsca zamieszkania, otaczających warunków.

Stables - główne pomieszczenia do utrzymania koni. Powinny być przestronne, ciepłe i wygodne. Obszar oddzielnego palika dla górnego konia powinien wynosić co najmniej 50 m². Stajnie budowlane bezpośrednio zależy od zwykłego klimatu lokalnego, liczby zwierząt, ich płci, wieku, charakteru. Aby utworzyć akceptowalne warunki w stajni, postępuj zgodnie z instrukcjami:

Krok 1. Wybierz odpowiednie materiały budowlane. Przestój zwierząt powinien być ciepły i odporny na ciepło, pomijaj świeże powietrze, zachować komfortową wilgotność. Najlepsze materiały budowlane to:

drewno i drewno iglasty;
cegła;
cegła suszona na słońcu.

Drewno, cegła i saman - najlepsze materiały do budowy stajni

Krok 2. Umieść dach wysokiej jakości. Używaj wilgoci - powłokę z funkcją odpornej na ogień. Pamiętaj, aby ogrzać sufit - angielski jazda źle toleruj zimno.

Schemat izolowanego dachu dla stajni

Krok 3. Prawidłowo położyć podłogę. Zawsze powinno być suche, nie przegap wilgoci i ciepła, nie przesuwaj się. Podłogi w stajnich to:

glina. Praktyczne, ale kłopotliwe czyszczenie. Często konieczne jest zmianę słomy ze słomy, wysuszyć pomieszczenie, warstwa gliniana jest wędrówka;
Cleavers dębowe. Silny, wyróżniający się długi transfer ciepła;
Naśladować. Wygodne, ale wymagają braku warstw między podstawą a deskami, aby uniknąć akumulacji płynu;
Beton-keramisite. Wytrzymały, ciepły, stosunkowo budżet.

Izolowana betonowa podłoga. Na zdjęciu: Wylewanie jastrychu z gliną

Krok 4. Przeprowadzić ogrzewanie. Jest to dość droga funkcja, ale koń jest najdroższy. Potrzebuje ciepła o każdej porze roku.

Krok 5. Zajmij się wentylacją. Świeże powietrze - klucz do zdrowia konia. Dla stabilnej doskonałej opcji będzie system wyświetlania statku.

Schemat mikroklimatu w stabilnej

Krok 6. Nie zapomnij o systemach kanalizacji. Korzystny mikroklimat w stajniach zapewnia terminowe czyszczenie obornika. Odbywa się to specjalnie zatrudniony pracownik lub osobiście pan młody za pomocą skrobaka, grabie, szczotek.

~~Szczotki do czyszczenia koni z błota Wahl~~

Czyszczenie w stajni

Codzienna rutyna w stajni

Surowy reżim - klucz do dyscypliny, edukacji i zdrowego stylu życia konia. Stabilny to dom z rozkazami, mieszkańcami i zasadami.

Zalecany tryb:

5.00-6.00 - poranne czyszczenie stajni;
5.00-8.00 - Konie chodzące, pracuj z nimi;
12.00-13.00 - Czyszczenie dzienne;
trzynaście.00-17.00 - bezpłatny harmonogram;
osiemnaście.00-19.00 - wieczorne gotowanie, sprzątanie koni, karmienie, wodospad;
20.00 - Przygotowanie nocnego zapasu wody, siana, ziarna.

Puriestaż, podobnie jak inne konie, potrzebują ciężkiej codziennej rutyny

Czyszczenie koni

Regularne kąpiel lub czyszczenie konia czystej krwi jest wykonane zarówno dla zdrowego higieny, jak i wyglądu estetycznego - czysty koń wygląda dobrze -Groveted, wełna mieni się zdrowym połyskiem.

Rasa angielska jest przeznaczona na opiekę, więc czyszczenie jest wykonywane codziennie z ciepłą wodą, skrobakami, szczotkami, myjkami, podkładkami.

Angielska jazda potrzebuje codziennie

Przewodnik po myciu konia.

Krok 1. Przynieś konia na spokojny spacer. Zacznij myć włosy - grzywa, ogon. Owinąć szampon z myjką, a następnie dokładnie umyć soloną wodę.

Ceny szamponów koni

~~Szampon dla koni~~

Krok 2. Zacznij myć ciało, ale części. Mam nadzieję, że będziesz całkowicie zagrożony, aby założyć Rayful Pet. W ruchach kołowych mydło pewną część ciała.

Krok 3. Szampon skalny, pozostałości wilgoci Wyjmij skrobak. Napisz ciało do wyschnięcia.

Krok 4

Dokładnie umyj kończyny, zwracając szczególną uwagę na kopyta. Muszą być oczyszczone specjalną szczotką

Krok 5. Suszy wełnę suchym ręcznikiem, niech koń spacerem, jeśli jest słoneczna pogoda.

Zasady hodowli

Zwierzęta do dalszej selekcji są wybierane bardzo ściśle, koncentrując się na ustalonych standardach i wymaganiach. Klacze odpowiadające standardom podlegają obowiązkowej komisji weterynaryjnej. Biorą testy, które pozwalają zidentyfikować ukryte patologie. Odpowiednie osoby są oceniane przez ekspertów na trening fizyczny.

Wymagania dotyczące ogierów jeszcze wyższe. Komisja sprawdza nie tylko swój stan zdrowia, rodowodu i zgodności z normami zewnętrznymi, ale także zdolność do wykonywania poleceń, temperamentu i wydajności ruchów. Eksperci przypisują różne stopnie do ogierów:

Wybrany (Keur). Oznacza to, że koń jest przyjęty do hodowli plemiennej, ale spełnia podstawowe kryteria wyboru.
Preferowany (preferowany). Jest to najwyższa ocena zgodności z wymogami Komisji.

Taka klasyfikacja ma również zastosowanie do klaczy, tylko ona przypisuje się określony status, w zależności od tego, ile najlepszych źrebiąt wykonał kobieta.

Uwaga! W przeszłości staranne wybór zwierząt przypisuje się elitarnym statusowi, przyczyniają się one do książki plemiennej. Takie nadzieje są bardzo drogie, ale mimo to są bardzo poszukiwane wśród sportowców

Westphalian rasa koni: zdjęcie, opis, historia pochodzenia

Historia pochodzenia: bliski krewny Hanoweran, konia Westphalian jest uprawiana w obszarze północno-zachodniej części Renu w północno-zachodniej części Niemiec. Roślina bazowa rasy znajduje się w Varendorf, słynne centrum hodowli koni niemieckiej (również tam jest Federacja Narodowa). W średniowieczu tysiące dzikich koni żyło swobodnie i swobodnie w ogromie nowości Westphalian, niedaleko Disburga, w Daverta, Borki, Merfelder i Bilefield. Pierwsza wzmianka o koniu Westfalskim pochodzi z XVIII wieku

Duża i silna sylwetka, energiczna głowa, naturalna równowaga, silna niższa szczęka tych koni przyciągnęła uwagę ludzi. To było tak, że te konie utworzyły własną rasę na glinie, żyznej, tłustej ziemi, i mieszkali i opracowali w swoich przepisach bez wpływu na kogoś innego dla potomstwa. Dostali imię Westfalianów, nazwą Ziemi, na której zostały znalezione

Ale 30-letnia wojna (1618-1648) zniszczyła prawie całą żywotę, z wyjątkiem losowo utraconych stad. Konie zostały złapane i oswojone. W tym czasie farm plemienna raczej nie istniała, a chłopi zaskoczyli klacze z jakimkolwiek ogierami. Liczba zwierząt gospodarskich wzrosła i wreszcie, od 1767 r., Coś przypominającego plemienną księgę ogierów, która miała prawo do krycia. Wybór został dokonany na pierwszych wystawach - Kerungs, gdzie najlepszą opinię grupy chłopów ujawniła najlepsze ogiery i głównie zrootowane klacze. Ale od 1867 r. Zabrania się zakrycia klaczy, którzy nie przeszli Kerung. Następnie zorganizowano pierwszą źrebię jeździecową w Varendorf

Dostali imię Westfalianów, nazwą Ziemi, na której zostały znalezione. Ale 30-letnia wojna (1618-1648) zniszczyła prawie całą żywotę, z wyjątkiem losowo utraconych stad. Konie zostali złapani i oswojani. W tym czasie byli mało prawdopodobne, że farmy plemienne nie istnieją, a chłopi skrzydlali swoje klacze z dowolnymi ogierami. Liczba zwierząt gospodarskich wzrosła i wreszcie, od 1767 r., Coś przypominającego plemienną księgę ogierów, która miała prawo do krycia. Wybór został dokonany na pierwszych wystawach - Kerungs, gdzie najlepszą opinię grupy chłopów ujawniła najlepsze ogiery i głównie zrootowane klacze. Ale od 1867 r. Zabrania się zakrycia klaczy, którzy nie przeszli Kerung. Następnie zorganizowano pierwszą źrebię jeździecową w Varendorf.

Państwo wymagało wielu koni odpowiednich do wojny - silnych, silnych i odpornych oraz do zwykłego życia miejskiego i wiejskiego. W tym czasie był również jedynym rodzajem asystenta transportu i gospodarstwa domowego. Konieczne było przeprowadzenie wyboru ogierów dających silne potomstwo. To było zaangażowane w Westphalian Nobles. Era koni rozpoczęła się. Krew duńskiego, belgijskiego, pruskiego, Oldenburga koni. W 1904 r. Założono państwową książkę hodowlaną.

Adolestacja krwi koni belgijskich w naczyniach Hanowerów dała ciężkie istoty, które były bardzo popularne w chłopskich gospodarstwach. Założyciele tej grupy rasowej stali - flick i stado Belgowie. Od 1826 r. Varendorf podążył za rosnącą potrzebami czasu w płucach, koni sportowych. Uterine z Prusów Wschodniej została podjęta w celu poprawy skały i powiązanej krwi i pełnej krwi, a Oldenburg i Anglo-Norman Stallions, a Rysakov i Hannovenov na nich. Zaczęły być tworzone nowe lekkie konie, odpowiednie i do użytku w dużych miastach oraz do polowania i rozrywki.

Wysokość: 160 - 165 (Mares) 165 - 168 cm (ogiery).Proste: dowolne -color: Karakovo, Gray, Bay, Red, Brood. Dyspozycja: konie są sprytne, zdolne, wyjątkowa inteligencja.Na zewnątrz: ten koń sportowy jest w pełni zgodny z nowoczesnymi niemiecnymi standardami. Szlachetna głowa średniej wielkości z szeroko rozpowszechnionymi oczami, długą, dobrze ukształtowaną szyją, wystającą z ukośnego i długiego ramienia, głębokiej obudowy. Dobry wzrost, silne, szerokie tyle potężne zboża, choć czasami nieco wąskie. Silne nogi z mocnymi ścięgami i dużymi kopytami. Dobry naturalny chód i duży potencjał skoku.Użycie: High, Sport.

Historia pochodzenia

W XV wieku dzikie konie mieszkały w lasach Westfalskich. Wyróżniały się niskim wzrostem, silną budową i wytrzymałością. Byli dobrze dostosowani do lokalnego klimatu i były bezpretensjonalne, dla których doceniono lokalni mieszkańcy. Później konie zostali przekroczone koni pochodzenia hiszpańskiego i holenderskiego, które doprowadziły do prawie całkowitej utraty własnych znaków.

Kiedy w 1815 r. Westphalia stała się częścią Prus, armia potrzebowała ciężkich i odpornych koni. Lokalne nisko porywające i grube klacze okazały się nieodpowiedni do przejścia z cennymi ogierami krwi. Aby spełnić prace terenowe, te zwierzęta również nie pasowały. Potomstwo otrzymane z bramek Westfalskich był słaby z lekką konstytucją ciała.

Mieszkańcy wiejscy próbowali użyć ogierów z Westfalii do hodowli plemiennej, przekraczając je szlachetnymi klaczami, ale ich potomkowie nie spełniali wymagań. Z całego zwierząt gospodarskich można było zająć tylko około 8% odpowiednich do użytku osobistego, hodowli i sprzedaży koni, ale oferowały dla nich małe pieniądze. Następnie władze postanowiły rozwiązać wsparcie państwowe stajni.

Pod koniec XVII i na początku XIX wieku rolnictwo zostało aktywnie rozwijane. Potrzeba silnych i silnych koni wzrosła. Zaczęli korzystać z koni skał Ostfrysa, Hanoweru i Oldenburga w Superior State, który przeszedł z ciężkimi ciężarówkami dostarczonymi z Francji, Anglii i Belgii. W wyniku niesystematycznej hodowli hodowli odbywającej się przez 30 lat, powstało kilka różnych rodzajów koni, które były używane do pracy.

Nowy etap rozwoju rasy Westfalskiej

1888 stał się obrotem dla konia Westfalskiego, kiedy pierwszy sojusz regionalnego Unii Wyrównywania. Od tego momentu przeprowadzono prace wyboru zgodnie z określonym systemem. Hodowcy kupili kilka ogierów rasy Oldenburskiej na przejście z lokalnymi klaczami. Przyjęty potomkowie do hodowli zostali wybrani bardzo skrupulatnie. Po kilku latach w Westfalii było około 20 takich farm koni.

Wybór przeprowadzono w dwóch kierunkach - pół -blood. Na początku XX wieku francuski, Anglo-Norman, Hanorejskie ogiery i przedstawiciele rasowych ras wzięło udział w plemiennej hodowli koni westfalskich. Lokalne konie bardzo się zmieniły - stały się większe, wyższe, bezpieczniejsze i bardziej szlachetne.

Druga wojna światowa wkrótce wybuchła. Przez lata większość materiałów plemiennych została utracona. W 1946 r. Przeprowadził audyt i rejestrację pozostałych zwierząt. Aby zwiększyć liczbę zwierząt gospodarskich, po wojnie przeprowadzono prace plemienne na podstawie ogierów Hannover.

Jak pojawić się nowoczesny konia Westfalijskiego?

W latach 50-60. XX wieku Niemcy skupili swoją uwagę na rozwoju koni w kierunku sportowym. Do tego czasu popularność pracowników koni poszła do upadku, ponieważ prace zwierząt na boisku zostały zastąpione samochodami, ale wzrosło zainteresowanie konkurencją jeździecką

Prace plemienne przeprowadzono w słynnej fabryce Fincholz.

Uwaga! Główne linie koni w kierunku sportowym zacznij od ogierów: Papayer, Plucino, Ramses. Każdy z tych koni pozostawił potomkowie o doskonałych cechach rasowych

Wśród nich byli zwycięzcy mistrzostw w prezentacji i wyjściu.

Karmienie i opieka

Treść zależy od klimatu:

Jeśli jest zimno, w zimowych zwierząt są pijane w stajniach. Ważne codzienne spacery. W ciepłych czasach konie są stale na ulicy, na pastwisku.
Z miękkim klimatem konie są przechowywane na zewnątrz. Wyjątek jest wykonany tylko dla klaczy i źrebaków, ale tylko na chwilę. Są wysyłane do pióra. Ogiery szukają selektywnych schronów.

Z jedzeniem - wręcz przeciwnie, kłopotliwy. Sportowy holenderski potrzebuje zwiększonej i zróżnicowanej żywności:

siano;
Świeża trawa;
zboża, fasola;
warzywa;
Witaminy, minerały i inne.

Karmić trzy razy dziennie. Spróbuj to zrobić w tym samym czasie. Przed jedzeniem były. Latem będziesz potrzebować około 60 litrów dziennie. Wpływać na styl życia, trening.

Holenderskie konie ciepłokrwistymi - kochankowie w ich ojczyźnie. Hodowcy wykonali poważną robotę, a ich wysiłki były uzasadnione. W rezultacie częste eleganckie konie z kapłanem.

Rodzaje kroków

Wyścigi konne długoterminowe były uważane za sport arystokratyczny, który nie był wszyscy na jego kieszeni. Jeśli tylko w nich uczestniczył Elite, dziś każdy może studiować sporty jeździeckie i brać czynny udział w zawodnikach. Ale główna rola w takich sportach, oczywiście gra bezpośrednio samego konia. Dla pozytywnego wyniku wybierają taką osobę, która ma niezachwianą trwałość i temperament, niekończącą się siłę i wytrzymałość, szybkość biegu i główna, przynależność do jednej lub innej rasy.

Ogólnie rzecz biorąc, takie sporty jeździeckie są podzielone na trzy typy:

Gładkie wyścigi, w których główną rolą odgrywa prędkość konia, ale także strategia walki wybranej przez zespół i jeździec. Jest na gładkich wyścigach, że wydaje się, że najszybszy koń może przyjść daleko od pierwszego, jeśli jego przeciwnicy wybrali skuteczną strategię i taktyki racjonalnego rozkład siły wzdłuż całej długości wyścigu. W przypadku takich wyścigów przygotowano hipodrom okrągłego formu, którego odległość wynosi 1200-2400 m. Głównym warunkiem uczestnictwa koni jest starszy niż trzy lata. Eksperci wybierają również rasy, które mają podobne charakterystyki i możliwości. Mogą to być rasy koni rasowych, a także półparte, które wykazują doskonałą prędkość.
Skoki barierowe, gdy specjalne bariery w formie kutasów są instalowane w przygotowanej odległości o długości około 2-3 km długości. Herdel - takie żywopłoty nie więcej niż 1 m wysokości, które mogą spaść z lekkiego dotknięcia konia. Oprócz stadów w skokach barierowych, instalowane są plecione żywopłoty, wzdłuż całej szerokości bieżni, przecina ją wszystkie. Oto rasy koni, które wykazują doskonałe możliwości skakania, szybkości prowadzenia i wytrzymałości. Wiek konia powinien mieć co najmniej 3 lata.
Spleg-czez, najbardziej złożone skoki, dla których przygotowano okrągłą odległość 2-4 km. Weź udział w skokach Sipla-Chenet, które mogą tylko konie w starszych niż 4 lata. Wzdłuż całej powierzchni bieżni ustalone są stałe typy przeszkód, w jednej takiej barierze mogą być nie więcej niż 1,5 m, a szerokość wynosi maksymalnie 6 m. Zazwyczaj w stypendiach można zobaczyć bariery w postaci kamiennej ściany, żywopłotów, wstępnie wyposażonych rowów lub rowów, które nawet wypełniają się płynnym. W tych podgatunkach ogólna i szybka wytrzymałość osób jest bardzo ważna. Główną różnicą między stypendium a innymi rodzajami ras są skomplikowane przeszkody, najdłuższa odległość wyścigu.

Ogólnie rzecz biorąc, biorą udział w wyścigach konnych, które minęły długie szkolenie i pokazują przyzwoite wyniki. Często, jeśli rasy purebred konia są pobierane w wyścigach, inne genealogia nie są dozwolone, ponieważ możliwe jest porównanie w cechach z koniem czystej krwi, który jest w stanie. Najbardziej udane w wyścigach rasy to arabski, akhal -teke i angielski konno.

Popularne rasy

Dzisiaj znane jest wiele odmian koni sportowych. Najlepsze z nich mogą stabilnie konwertować konkurencję.

Trachenskaya

To jest stara rasa prowadzona w XIII wieku. Początkowo był koniem załogi. Jednak rasa została następnie ulepszona przy pomocy koni jadących arabskich i rasowych. Dziś konie Tracheken są idealnie nadające się do konkurencji, ujeżdżenia, trietingów.

Belgijska Heatchairovna

Rasa ta jest uważana za konsekwencję przekraczania Gelderlanderów i koni belgijskich. Początkowo był aktywnie używany w rolnictwie. Jednak później zwierzęta poprawiły się i zaczęły być stosowane w sportach jeździeckich. Autostrady świetnie nadają się do wyjścia i czoła.

Budydenovskaya

Rasa ta została przyjęta w latach trzydziestych ubiegłego wieku. Jej przedstawiciele wyróżniają się siłą i wytrzymałością. Zwierzęta mają wspaniały wygląd i wyglądają bardzo wdzięczne. Wyróżniają się czerwonym garniturem i osiągają wysokość 1,65 metra.

Irlandzki ciepły -blooded

Ta rasa jeździecka wyróżnia się lekkimi kościami i rozwiniętymi mięśniami. Jego przedstawiciele dobrze podskakują i charakteryzują się doskonałą manewrowością. Dzięki temu udało im się podbić wiele nagród w konkursach konkursowych.

Holenderska Heatchairovna

Rasę tę uzyskano w XX wieku na podstawie Helterland, Groningen i Purebred Verkhova. Dziś jest to najbardziej udana rasa sportowa. Jego przedstawiciele są uważani za silnych i energetycznych. Jednocześnie mają posłuszny temperament i osiągają wysokość 1,6-1,7 metra.

Francuski sel

Rasę tę uzyskano w XIX wieku w Normandii. Obecnie francuskie wioski są uważane za jednego z najlepszych przedstawicieli konkurencyjnych skał. Są uważane za szybkie, wytrzymałe i manewrowalne. Dla tych zwierząt charakteryzuje się potężnym skokiem.

Oldenburg

Ta konkurencyjna rasa została prowadzona w XVII wieku w prowincji Oldenburg. Stopniowo się poprawiło, co obdarzyło zwierzęta z wieloma cnotami. Charakteryzują się masywnym wydłużonym ciałem. Jednocześnie zwierzęta mają mocne tylne kończyny i trwałe stawy.

Westfalijczyk

Ta rasa minęła długą drogę. Początkowo jego przedstawiciele byli wykorzystywani do ciężkich prac rolniczych, ale dziś stali się wysokiej klasy sztywnymi zwierzętami. Charakterystyka tych zwierząt pozwoliła aktywnie je stosować w różnych zawodach.

Średnio wysokość ogieru tej rasy osiąga 1,65-1,7 metra. Najczęściej jest pielęgnacja, szary, żuraw i rudowłosy mistrzowie. Zwierzęta charakteryzują się doskonałymi parametrami poświęcnicami w szkoleniach i konkursach. Charakteryzują się wytrzymałością i wytrwałością.

Hanower

Rasa ta uzyskano w XVIII wieku. Początkowo zwierzęta były używane w rolnictwie. Jednak z czasem zostały ulepszone i zaczęły być używane w ujściu. Przedstawiciele tej rasy osiągają wysokość 1,63-1,73 metra.

Golstinskaya

W wieku 17–19 lat zwierzęta te były używane do transportu załóg. Jednak stopniowo rasa stała się górna. Nadaje się do przejścia przez trudny teren. Również zwierzęta są używane do ujeżdżenia i konkurenta. W wysokości przedstawiciele tej rasy osiągają 1,63-1,73 metry.

Rasa na skraju wyginięcia

Czas mijał, a jeźdźcy coraz częściej zaczęli preferować nie piękno, ale skuteczność. Chłopi potrzebowali sporty pracownik, który rozrywał Ziemię, a burżuaza coraz bardziej korzystnie ciężkie ciężarówki, które mogłyby transportować ciężkie obciążenia na duże odległości, a korzystnie nie wymagane specjalne warunki do utrzymania. W tym okresie rasa zaczęła tracić popularność. Freezes kupił mniej koni i nikt nie był zainteresowany zaangażowaniem się w rozcieńczenie.

Dwadzieścia lat później rasa była na skraju wyginięcia. Tylko trzech przedstawicieli zwierząt gospodarskich było w stanie dodać do stworzonej plemiennej księgi konia fryzyjskiego. To skłoniły entuzjastom ustanowienia społeczności miłośników koni fryzujących i ta konkretna grupa entuzjastów należy do zasług oszczędzania tego wspaniałego wyglądu. W trakcie wdrażania programu ratowania narodowego skarbu Holandii, praktyczność zwyciężyła nad pragnieniem estetyki, więc pojawienie się koni zmieniło się nieco: stały.

Rasa fryzyjska jest bardzo doceniana w sportach jeździeckich

Niemniej jednak koń fryzowy jest popularny i z powodzeniem rozwiedziony głównie ze względu na rosnące zainteresowanie sportem jeździeckim, w którym ceniono jego charakterystyczne cechy: moc, szlachta i wyraźna inteligencja.

Odniesienie historii

W XVI wieku hrabstwo Oldenburg potrzebowało silnych i odpornych koni, które jednocześnie byłyby wymawiane cechy uprzęży. W 1573 roku, kiedy Johann IV zaczął kontrolować hrabstwo, postanowił stworzyć nową rasę koni. Aby przeprowadzić to zadanie, zorganizował kilka roślin jeździeckich i zrekonstruowano istniejące.

Po śmierci hrabiego Oldenburgu biuro wziął następcę, Anton I. Pierwszymi ruchami były właściciele silnej sylwetki, silnych i niekończących się, ale nie byli nieodłączeniami w pięknych strumieniowych allyurach. Rasa wymagała poprawy.

W połowie XVII wieku postanowiono pogrążyć koni o Oldenburg świeżej krwi iberyjczyków i neapolitańskiego skakunova. Później rasa znów została ponownie zmieniona dzięki genotypem czystej krwi i łańcuchów arabskich. Teraz jego przedstawiciele zdobyli piękne eleganckie formy ciała, ale nie ze szkodą dla walorów pracy i stały się bardziej frisky.

W okresie od XVIII do XIX wieku konie o Oldenburg miały powszechne użycie. Zostały one używane do lekkiego więzadła i pracy w terenie. Piękny konia statyczna zyskała popularność nie tylko w Niemczech, ale także w całej Europie.

Stromy zwrot w rozwoju rasy

Okres rozwoju mechanizacji w XX wieku stał się prawdziwym testem dla koni Oldenburg. W tym czasie mieszkańcy wiejscy woleli od samochodów koni. Aby zapisać linię rasową, musiałem zmienić taktykę i ponownie wybrać wybór. Popularność została zdobyta na konkursach koni, co oznacza, że naukowcy musieli zaszczepić nowe cechy i ułatwić go łatwe i szybkie.

Koń Oldenburg na wystawie

Aby poprawić rasę, ogiery pochodzenia anglo-normańskiego i koni czystej krwi i arabskich. W latach 70. XX wieku koni Oldenburg poprawiło się z:

Tracenaa;
Anglo-arabski;
Hannover;
Francuskie konie.

Otrzymane w wyniku długotrwałego wyboru stawianych stwierdzono więcej suchych form szlachetnych i szybkiego ruchu.

Terskaya

Na początkach rasy Tereka stał inna, hodowana w regionie Luhansk w XIX wieku - Streletskaya. Ale w latach wojny domowej utrata zwierząt była tak duża, że rasa ta nie była już przedmiotem odbudowy.

W 1925 r. Rozpoczęto prace selekcyjne od ocalałych okazów rasy (w t.C. oraz z cylindrem konia admirał Wrangel, zdobytych na Krymie), Dościim, arabskimi i Kabardinianin. W 1948 r. Fabryka TERSK nagrała pojawienie się nowej rasy - Terek.

Zewnętrzna część jest pod wieloma względami podobna do koni arabskich: wzrost jest nieco niższy niż średnia (od 1,5 do 1,53 m), ciało jest muskularne, suche. Tył i krup - szerokie nogi - silne. Środkowa sucha głowa ma lekko wklęsły profil i lekko wystające uszy. Grzywa - gruba i miękka.

Inne

Rasa Westfalska jest bardzo podobna do Hanoweru. Chodźmy na charakterystykę Hanowe. Zostały również wycofane w Niemczech, mają jednoosobowy garnitur z białymi plamami, w zakresie wzrostu od 1,6 do 1,7 metra, zwłaszcza stał się znany w ujściu i efektownym, The Weers i głęboką sprawę są wyraźne.

Ponadto koń Westphalian ma sylwetkę sportową, a w średniowieczu stosowano w formie transportu, w rolnictwie, a nawet działalności wojennej.

W dzisiejszych czasach osiągnęli bardzo wiele sukcesów w sporcie, na przykład rekord w skoku na dużej wysokości zainstalowanej Marcusa Fuchsa na jego Westfalskaya Skakun w 1988 r. (2,35 m), a ogier Rembrandta jest mistrzem olimpijskim w 2008 r. W latach 1988 - 1992. W wyjściu zajęła czwarte miejsce, a na rywalu piątym miejscu. Niemożliwe jest również nie wspominając o Rembranda, naszym wielkim mistrzem Igrzyska Olimpijskich (na wyjściu) z 1988-1992, z jeźdźcem APHOF-Bekker i ogniem uczestnicząc w Mistrzostwach Świata z Rider Gerda Vilntfang.

Holstein Horses

Holstea rasa koni jazdy jest uważana za jedną z najstarszych skał jazdy w Europie i pochodzi z XIV wieku w północnych Niemczech. Ojczyzna rasy jest uważana za farmę stadnin w Schlezwig-Holstein, założona w 1867 roku. Golstintsy nie zawsze były doskonałym koniem sportowym, ponieważ pierwotnie zostały wycofane do turniejów i bitew. W XIX wieku, po strumieniu krwi koni pocztowych w Yorkshire, Holstańczycy nabyli charakterystyczną pozycję szlachetną i uruchomioną wrabianą przez ramiona ramiona. Zaczęli być używane w załogach, a nieco później w kawalerii.

Po drugiej wojnie światowej popyt przyszedł do koni wysokiego szczebla, więc krew rasowych konia i skał tracenańskich przyszedł do okazały i silnych goleń. W rezultacie konie Holsztyńskie stały się łatwiejsze, ich powóz został zmniejszony, a ich ramię poprawiło się. I chociaż wpływ krwi angielskiej może przynieść nadmierną pobudliwość niemieckiemu przeskakiwaniu, tak się nie stało. Kabustry wyróżniają się spokojnym i powściągliwym temperamentem, co czyni je pierwszorzędnymi koni.

Zewnętrzny

Konie Holsztynowe silne i wysokie, średnie wysokość w więzie około 170-172 cm. Opisując zewnętrzną stronę tych koni, eksperci zauważają następujące jasne cechy:

Podłużna szlachetna głowa z wyrazistymi oczami;
prosty lub nieznacznie wypukły profil;
Szyja jest długa, wysoka, ale szeroka u podstawy;
Przyczepiony spin, muskularny, zamieniający się w szeroki, silny krup;
Nogi są wysokie, muskularne z mocnymi stawami. Eksperci świętują kabury wzorowych stóp;
Wśród mistrzów najczęściej napotkał granice, Voronaya, rzadziej szary i rudowłosy.

Stosowanie

Mistrzostwa Holstet Horses in Horseback Sport są niepodważalne: przychodzą one w pięciu najlepszych koniach dla konkurenta i ujeżdżenia i zawsze zajmują najlepsze linie na listach turniejów. Historia Igrzysk Olimpijskich ma wiele nazw sławnych Holstes. Na przykład wystarczy przypomnieć o nazwie Meteor, który wygrał trzy medale olimpijskie w podziału. Jednak dzięki fortece Konstytucji i nadawanie znaku koni Holsztynów są również używane w kierowcy.

Opis holenderskiego konia ciepłego -blooded

Konie w Holandii z powodzeniem łączą jakość ich moczów. Pokazują się w różnych sportach.

Wyniki są uzyskiwane dzięki twardemu wyborze producentów. Holenderscy zawodnicy koni rejestrują tylko najlepsze w swojej plemiennej książce. Klacze są również w posiadaniu Komisji. Eksperci sittty oceniają nie tylko wygląd, rodowód, ale także osobiste zalety. Konie wysokie i sanków powinny się udowodnić w zawodach.

Eksperci również domagają się ogierów. Jeden z kryteriów - płodność. Im więcej klaczy zajdzie w ciążę od kandydata na rok, tym lepiej. Więc dowiedz się nie tylko aktywności, ale także genetyki. Potencjał jest trudny do natychmiastowego ujawnienia. KWPN Merine może pokazać się w ujeżdżeniu, chociaż od nich, a także z chorych, niektóre poszkodowane osoby nie dostają już zasięgu. Aby nie stracić cennych genów, potomstwo powinno być jak najwięcej. Coals pokazują i potwierdzają zdolności ojca.

Zwierzęta zdają badanie lekarskie, w tym promieniowanie rentgenowskie

Specjalna uwaga Eksperci płacą chorobami odziedziczonymi. Ogier i klacze, które zdali wszystkie czeki, nauczą się specjalnego piętna

Organizacja Tavro KWPN - Lew, stojąc na tylnych nogach.

Cechy zewnętrznej

Holenderska ciepła krwią rasa koni ma rozpoznawalny wygląd i specjalny chód. Typowy koń wygląda tak:

Wysoki - przy Withers 165-172 cm. To są średnie liczby. Są konie większe. I zbyt duży wzrost jest uważany za minus. Takie konie mają obciążenie stawów podczas skoków.
Silne ciało muskularne. Prawidłowe proporcje.
Średnioza piękna głowa. Nawet profil bezpośredni („jagnięcina”) ze spiczastymi uszami.
Szyja ma średnią długość.
Szerokie piersi.
Krótki, mały, lekko slop. Ogon dołącza wysoko.
Długie nogi. Opracowane stawy, krótkie obcasy. Kopyta - zaokrąglone, trwałe.
Gruba grzywa i ogon.
Mastery - Różne: Redhead, Gnove, Voronaya, Gray. Na nogach głowy są plamami lekkich odcieni.

Postać

Temperament, funkcje zachowania są ważne w pracy, sporcie. Holenderskie ciepłe konie wyglądają jak ich niemieccy przodkowie, ponieważ więcej gatunków z Niemiec używało do wyeliminowania KWPN. Holendrzy są tymi samymi posłusznymi i gorliwymi.

Konie nie są nieśmiałe. Nie są stracone w trudnej pracy, wykazują odwagę i wytrwałość. Dobrze dostosuj się do nowej atmosfery. Silne zdrowie pomaga wykazywać lepsze cechy.

Wskazanie postaci jest w imię rasy. To słowo jest "ciepłe -Blooded". Konie tego typu zostały wyświetlone na wojnę lub sport. Łączą:

Odwaga, szybkość koni jazdy (hot-ring);
FLALARY, wytrzymałość, siła uprzęży (zablokowane przez zimno).

Rezultatem były odważne zwierzęta, ale z spokojnym temperamentem. Holenderskie konie są przyjazne, nie pokazują upór. Odróżnia ich od wielu koni. Oprócz holenderskiej rasy obejmują na przykład Hannover, Oldenburg.

Jakość wydajności

Konie prace hodowlane są jednym z kierunków hodowli koni. Aby ocenić cechy pracy koni, opracowano i przyjęto następujące wskaźniki:

Siła trakcyjna. Określa wysiłek, który stosuje zwierzę, aby przenieść ładunek, pokonując jego odporność na ruch. Należy zauważyć, że trzy konie tworzą siłę drenażową 85%, a uprzęże ośmiu głów - tylko 47%.
Moc. Ilość pracy wykonywanej na jednostkę czasu, wyrażoną w kilogramie metra na sekundę. Wzór n = r / t, gdzie moc - n, czas - t, ilość pracy r. W praktyce można go zmierzyć w ton-kilometrach, hektarach. Dla konia w 500 kg jest to 75 kg na m / s lub "One Corsepower". Podczas testowania na krótkiej odległości poszczególne osoby mogą przekroczyć go o 2, a nawet 5 razy.
Prędkość ruchu. Galot jest rzadko używany podczas transportu towarów lub prac rolniczych. Lynx jest dozwolony na nie więcej niż 10-20 minut, zależy to od jakości powierzchni drogowej. Zwierzę jest zmęczone szybciej do Lynxa. 60 kroków na minutę uważa się za normalny wskaźnik, zmniejszony krok prowadzi do zmniejszenia wydajności.
Wytrzymałość. Określa, jak długo koń może utrzymywać swoją zdolność roboczą i szybkość przywrócenia ciała po krótkotrwałym rekreacji i karmieniu. Wskaźnikiem przepracowania zwierzęcia jest jego impuls, szybkość oddechu i temperatura ciała. Jeśli, po 30 minutach od momentu zatrzymania pulsu jest powyżej 100 uderzeń na minutę, oddech 70 i powyżej, T -40 to wyraźne oznaki silnej odnowienia konia.
Uprzejmie. Charakteryzujący się gotowością i pragnieniem zwierzęcia do pracy.

Każda z powyższych cech jest ważna i należy ją wziąć pod uwagę za pomocą plemiennych koni hodowlanych ciężkich ras. Nie mniej znaczący, a czasem decydujący czynnik, jest dobroć konia - brak jakiejkolwiek agresji wobec osoby i jego plemion. Żaden stronghold utrzymuje 900-kilogramowy olbrzym. Spokój i chęć współpracy - koniecznie stan wyboru zwierząt plemiennych.

Ciekawe fakty

Historia "Belgów" ma ponad sto lat i wielu ciekawskich faktów:

Rasa jest uznana za własność krajowa Belgii.
Brooklyn Supreme Race Recorder z wysokością 198 cm Waga 1440 kg.
Najwyższa cena 47 500 USD została wypłacona na aukcji za siedmiu lat farceur „belgijski”.
Koń belgijski nie jest największym na świecie, jednak jest przodkiem rekordów świata-gigantów-shairov.
Źrebięta tej rasy w wieku kilku tygodni zszokowali ogon.
W XX wieku coroczny eksport „Belgów” wynosił do 30 tysięcy szefów, lwa była w Niemczech.
Jeden z najsłynniejszych producentów Avenir d`Erz w 1933 r. Dał dwaj zwycięzcom wystawy rasy: jego syn i córka Astrid Randur otrzymał pierwsze miejsca.
Belgijscy klacze najczęściej przynosi stallors.
Chalai - najczęstszy garnitur rasy.
Krew „Belgowie” płynie w żyłach najnowocześniejszych ciężkich koni.
W 2013 r. Łowienie koni UNESCO w Ostownck zostało uwzględnione na liście niematerialnego dziedzictwa kulturowego UNESCO, wykorzystuje wyłącznie belgijski konia.

W wielu krajach świata szacunek dla niezawodnego asystenta osoby. W Rosji, w regionie Yaroslavl w wiosce Ivashkovo, powstało „Museum of the Pracing Horse”. Ciekawa i pouczająca trasa opowiada o roli konia w historii Rosji, jego epickich bohaterach. Wprowadza wyjątkowe rasy Rosji: Altai, Vyatka, Yakutskaya, Baszkir i innych. Odwiedzający dowiedzą się wszystkiego o ziemi i siodle koni, pielęgnacji zwierząt.

Obiektywny opis rasy

Co można powiedzieć o szczegółowej cech?

Jego budowa sylwetka charakteryzuje się proporcjonalnością, płynnością profilu i klasycznymi konturami całej figury.

Wysokość konia w więzach waha się od 165 do 172 cm. Kopie powyżej nazywanego limitu są uważane za profesjonalnie nieodpowiednie dla sportów jeździeckich, ponieważ im większa wysokość zwierzęcia, tym większe obciążenie nóg i stawów.

Jeśli chodzi o odmianę ciepłej krwi Masta na kolorze i rysunku. Może być zatoką i brązowe konie, czerwony i szary, zwykły lub z białymi plamami na różnych częściach ciała.

Rasa ta charakteryzuje się szeroką i silną piersią, krótką, niską uprawą, mocnymi i muskularnymi nogami. Wyróżnia się lekki, odpowiednio ustawiony, wdzięcznie porusza kłusami i galopem, uchwycenie dużej przestrzeni.

Jeśli chodzi o temperament, konie holenderskie są uległy i wykonywane, przyjazne i oddane, w trudnych sytuacjach mogą wykazywać niespotykaną odwagę i odwagę. Mają dobre zdrowie i godną pozazdroszczenia wytrzymałość, dlatego rzadko są narażeni na choroby i doskonale się dostosowują w różnych warunkach klimatycznych i pogodowych.

Jakie są ogólne wymagania i zasady koni dla koni z tej rasy? Uczymy się później.