Mini labrador - opis i natura rasy

Labradors długo i mocno podbili serca fanów czterech liści. Dobre -naturowane zwierzę z żywym umysłem ma raczej duże wymiary, więc nie każdy może mieć taki towarzysz, zwłaszcza w mieszkaniu. Nie wszyscy wiedzą, że istnieją przedstawiciele tej rasy, którzy różnią się małymi rozmiarami. Nie pasują do standardów, ale niemniej jednak, mają prawo istnieć. To jest mini labrador lub retriever krasnoludka.

Historia i opis rasy

Kanada jest uważana za ojczyznę. Te psy pojawiły się tam w XIX wieku. Później zostali przywieźni do Anglii, gdzie wystąpiła ich ostateczna standaryzacja. Przodkowie Labradorów byli setnikami, Newfoundlands, Wskaźniki. Oficjalne uznawanie standardów jest po raz pierwszy wspomniane w plemiennych książkach Anglii w 1903 roku. W Rosji rasa była dopiero w połowie lat 60. ubiegłego wieku.

Wygląd rasy małych labradorów nadal pozostaje tajemnicą. Niektórzy uważają to za małżeństwo w normie. Inne - mutacja w genetyce. Tak czy inaczej, nie ma oficjalnej rejestracji rasy mini-labradoru. Ale Labradors Dwarf nadal żyją i zachwycają swoich właścicieli.

Na zewnątrz pies jest prawie całkowicie podobny do standardowego retriever. Silna obudowa z potężnymi nogami, uszy wiszące, duża głowa. Wełna jest krótki, spaprzeczony, wodoodporny podkład. Kolor z czerni na biały. Jedyną różnicą między mini-labradorem jest jego wzrost. Jest mniej niż standard o 15 cm.

Charakter i funkcje

Biorąc pod uwagę mgliste pochodzenie karłowatego labradorów, pomysły na ich inteligencję i zachowanie są również niejednoznaczne. Można założyć, że postać może być jak retriever lub złoty labrador. Z logiki rzeczy, szczeniak powinien mieć takie cechy:

• Dobre -Naturalne podejście do ludzi i zwierząt;
• wysoka aktywność;
• żyć umysł;
• zainteresowanie uczeniem się;
• brak agresji;

Zalety i wady

Jeśli założymy, że obniżona kopia Labradora zachowała wszystkie cechy dużych przedstawicieli tego gatunku, zaletami takich psów są:

• Zmieniona wielkość i prostota w utrzymaniu nawet w warunkach mieszkalnych;
• Zarabianie, dobra natura i brak agresji;
• użycie elementów jako zwolenników, towarzyszy i niani;
• Dobre cechy obsługi i bezpieczeństwa.

Minuses mogą być:

• stałe molowanie;
• popyt na długie spacery;
• nadmierna nadpobudliwość;
• nietolerancja pozostania sam;

Treść i opieka

Labrador krasnoludów, podobnie jak wszystkie inne zwierzęta, potrzebuje kompetentnej opieki. W treści nie jest wymagający. Pies musi być czesany przynajmniej raz w tygodniu. Nie eliminuj czyszczenia uszu i zębów, aby uniknąć reprodukcji bakterii patogennych. Pazury cięte raz w miesiącu. Musisz kąpać psa w razie potrzeby.

Obowiązkowa kontrola obecności kleszczy po spacerze uratuje zwierzę przed poważną chorobą. Pamiętaj, aby wykonać zapobieganie przed pasożytom i szczepić psa zgodnie z kalendarzem szczepień.

Trening i edukacja

Konieczne jest zaangażowanie się w wychowanie zwierzaka od najmłodszych lat. Pies powinien znać swoje miejsce, wykonać co najmniej minimum zespołów i być posłusznym. Już w epoce szczeniąt mały labrador powinien wiedzieć, jakiej kołnierza i smyczy potrzebują, powoli wyruszyć na spacery i toaletę na ulicy.

Doświadczeni hodowcy psów zaleca się obserwować ekspozycję i twardość przyrody, działają drużyny. W przeciwnym razie pies dorośnie bezprecedensowe i może zranić każdego.

Spacer i aktywność fizyczna

Szczeniak musi chodzić co najmniej 4 razy dziennie, podczas gdy dorosły pies jest wystarczający 2 spacery dziennie. Maksymalny czas, który musisz dać uruchomić, skakać, grając w piłkę. Chodzenie bez smyczy jest możliwe tylko wtedy, gdy pies wykonuje zespoły z dokładnością, lub jeśli właściciel ma pewność bezpieczeństwa spacerów zarówno dla zwierząt, jak i dla innych. Labradorzy kochają się do Frolic, tolerują duże odległości jazdy dobrze.

Zdrowie i choroba

Mini-Retriever żyje do 10 lat. Wynika to z odchyleń w fundamencie genetycznym zwierzęcia. Krasnoludy krasnoludów i ściśle powiązane skrzyżowanie podważyły ​​zdolności immunologiczne organizmu w celu wytrzymania chorób. Takie psy rosną wcześniej. Mini-Pets często cierpią na choroby oczu. Mają wrażliwe stawy bioder i są problemy z żołądkiem. Psy podlegają padaczce, udarowi mózgu, reakcjom alergicznym i chorobom jamy ustnej.

Odpowiednie odżywianie

Karmienie mini-labradoru, niektóre zasady powinny być zgodne z:

• Należy go dostosować według harmonogramu mocy, czasu i liczby pisarzy spożywanych na jedno przyjęcie, w zależności od wieku i zdrowia zwierzęcia;
• Małe psy są podatne na otyłość, więc powinieneś odmówić przekąsek;
• Karmienie naturalnego jedzenia, musisz wykluczyć żywność z tabeli właściciela (słodycze, wędzone, ostre, tłuste i mąki);
• Aby wykluczyć nierównowagę w pracy przewodu pokarmowego, nie zaleca się mieszania gotowych pasz z naturalnym pokarmem, szczególnie z suchymi paszami;
• Żywność musi być świeża, temperatura pokojowa, aby nie podrażniać błony śluzowej zwierząt domowych;
• Naturalne pokarmy nie mogą być solone;
• W szczenicu każdy nowy produkt jest wprowadzany stopniowo iw małych ilościach, aby wykluczyć ostre reakcje alergiczne;
• Naczynia kuchenne do karmienia powinno być niezniszczalne i czyste, obecność stojaka jest mile widziana;
• Pamiętaj, aby swobodnie uzyskać dostęp do psa, obecność wody pitnej.

Wybór szczeniaka

Chociaż rasa nie jest uważana za rozpoznaną, szczenięta mini-labradorów są dość drogie. Hodowcy twierdzą to przez fakt, że takie zwierzęta są wyjątkowe i bardzo rzadkie. Chcąc nabyć rzadkiego przedstawiciela rasy, którą musisz wiedzieć, że zakup nie zostanie wykonany w przedszkolu, więc możliwość zobaczenia rodziców szczeniaka prawdopodobnie nie. To bardziej jak loteria - szczęście, nie ma szczęścia. W każdym razie dziecko powinno być zdrowe, aktywne i porzucone.

Bądź taki, jak to może, wybór mini-labradora powinien być świadomy. W końcu pozyskając rasowy psa lub methis, musisz zrozumieć, że jest to przyjaciel i towarzysz przez wiele lat. Przyniesie z nim nie tylko kłopoty, ale także radość komunikacji, nieskończona miłość i oddanie swoim właścicielowi.