Bogomol (lat. Mantodea) - rząd owadów z niekompletną transformacją.

Bogomol (Lat. Mantodea) - Wiele owadów z niepełną transformacją.

Obecnie opisano ponad 2000 gatunków ponad 200 narodzin tych owadów. Wszystkie z nich mają dość silne różnice zewnętrzne, ale pozostaje niezmienione dla każdego rodzaju Bogomolova - charakterystyczny widzenia kruchego. Przez długi czas siedzą w skromnej pozie, składając nogi na jego klatce piersiowej.

Bogomol - prawdziwy drapieżnik

W rzeczywistości pod mocą "Sprawiedliwych" ukrywa prawdziwy drapieżnik zdolny do lunchu nawet względny. Dzięki pobożnemu wyglądowi owad otrzymał nazwę „Bogomole” i nazwę jednego z najczęstszych gatunków w naukowym łacińskim - mantis religiosa (dosłownie - „prorok religijny”).

Jego przodkowie przyjęli zwyczaj pobierania do modlitwy na końcu mezozoicznego i nie było dyktowane przez duchowe impulsy, ale metodą ekstrakcji, że wybrali dla siebie. To jest początkowy stojak na atak ekstrakcji. Francuski naukowiec Jean Henri Farby w książce "Zamówienia owadów" odpowiedział Mantiszę: "Nie ma nic w jego wyglądzie, które spowodowałoby obawy. Ale jaki okrutny temperament ukrywa tak obolały wygląd. Jest to tygrys ziołowej dżungli, burze z piorunami spokoju. Łańcuchowe nogi gięcia w wstępnej moluby czeka na następną poświęcenie ".

Mantis - Kreator maskujący

Przez wiele godzin, a nawet wokół zegara, Bogomol siedzi na swojej bitwie (zwykle na gałązce krzewu lub ziołowej łodygi roślin), utrzymując uderzające nieruchomości. Prawie niemożliwe jest zauważenie - jest tak dobre, że łączy się z tłem. Ze wszystkimi różnorodnością gatunków nawet przedstawiciele jednego z nich mogą mieć znaczne różnice zewnętrzne niezbędne do mimikry. Tak więc Mantis reelygiosa może mieć różne kolory - zielone, żółte lub brązowe. To nie jest znak podgatunków, ale czysto indywidualna funkcja jak kolor koloru u ludzi.

Ale jednocześnie Mantis uwzględnia ich kolorystykę, wolę siedzieć, gdzie odpowiada tle i nie złapie oka: zielony - na rośliny, żółty i brązowy - w suchej trawie. Jeśli nieostrożne zwierzę zbliża się do modliszki, gdy stoi na straży, istnieje gwałtowny spadek - kompozytowe przednie kończynowe są natychmiast wyprostowane, a ofiara znajduje się w obecnym capponie, utworzonym przez łapę i golenie z ostrymi kolcami.

Śmiertelne „ręce” ponownie składają się, przynosząc zszokowaną i niezawodnie ustaloną ofiarę w ustach. I potężne szczęki przychodzą w interesach. Oczywiste jest, że dzięki tej metodzie polowania drapieżnik musi bardzo dokładnie określić odległości i kąty, ponieważ ma tylko jedną próbę. Ta zdolność zapewnia struktura głowy modliszki, na której oczy wyróżniają się przede wszystkim - duże, wypukłe, szeroko umieszczone (im dalej od siebie, tym łatwiej jest ocenić odległość do celu). Między nimi, podobnie jak ważki, znajdują się trzy proste oczy.

Ale jeśli po prostu usiądziesz i poczekasz, aż bestia nadejdzie do łapacza, możesz pozostać głodny. Tak więc Mantis poluje głównie na małej ofiary. Jeśli upadnie większa istota, drapieżnik zaczyna się w to zakraść. Porusza się powoli i nawet nie ukrywa się, chociaż, jeśli pozwalają okoliczności, próbuje wyjść z tyłu.

Jeśli ofiara szybowała lub skoczyła - jej szczęście, modliszka łączy się przed pojawieniem się następnego jadalnego obiektu. Ale jeśli udaje mu się zbliżyć się do odległości „wydłużonej ręki”, jest błyskawica, a kolce utknęły w ciele ofiary. Jednak dokładny rzut "rąk" nie kończy, ale zaczyna walkę.

Modliszka, z reguły atakuje nie tylko owady (w tym te, które są bardziej lub dobrze - na przykład na przykład na pszczołach), ale także na małych kręgowcach, ptakach, a nawet myszy. Nie można zabić takiej ofiary lub przynajmniej stłumić jej opór jednym ciosem. Walki mogą trwać wiele minut, a zbyt jęcząca łowca ryzykuje się, aby zamienić się w ekstrakcję. Ale Mantis to nie przeszkadza.

To prawda, że ​​Mantis poluje na tak dużą grę tylko wtedy, gdy był bardzo głodny. Dobrze karmiony owad nie zwraca na to uwagi, a jeśli on sam zbliży się, wówczas Mantis zajmuje pozycję obronną: stoi na czterech chodzących nogach, otwiera skrzydła (zwykle złożone z tyłu), próbując spojrzeć tyle samo jak to możliwe, aby przestraszyć wroga i kołysać, rzuca w kierunku potencjalnego wroga, lecznicze kończyny, ale fascynujący i odpychający, próbując odsłonić kolce, aby spotkać się z wrogiem.

Groźna poza i cierniste „ręce” są jedyną ochroną modliszki, jeśli nie udało mu się niezauważony. Często jest to wystarczy, aby przestraszyć mały lub niedoświadczony drapieżnik (dawniej ptaki - głównych zawodników owadów w drugiej połowie lata), ale jeśli mantysta jest zainteresowany, kimś więcej, jest końcem. Pomimo dobrze rozwiniętych nóg i skrzydeł, modliszka biegnie dość powoli i leci źle. Ciężki, powoli latający, nie manewrujący, owad widoczny z daleka jest idealnym łupem dla ptaków. Dlatego bez skrajnej potrzeby nie latają w jasnej porze dnia, a kobiety po raz kolejny wolą nie powstać na skrzydle.

Do tego tematu: 8 niesamowitych widoków na Bogomolov