Kamarg horses

Na południu Francji w Prowansji teren o nazwie Kamarga, całkowicie pokryty mokradłami. To jest tutaj od tysięcy lat żyje dzikiego konia Kamargua. Jest najstarszą rasą koni w Europie. Naukowcy nie zdecydowali o opinii, skąd pochodzą konie Kamarg. Niektórzy sugerują, że ma to pochodzenie wschodnie, inni uważają, że pochodzi od starożytnych wymarłych koni.

Kamargu nie jest dużym końcem, który ledwo osiąga wzrost o półtora metra, ale jest bardzo silny, wytrzymały i bardzo dobrze przystosowany do bardzo surowego klimatu tych podmokłych miejsc.

Przez wiele stuleci konno był używany przez osobę. Trzy -latowe ogiery zostały złapane i udomowione. Po tym, jak koń przyzwyczaił się do osoby, została rozstana i okazało się, że jest to dobry koń do jazdy. Przez długi czas byli bardzo cenione przez człowieka jako pasterzy, ponieważ nie wymagali odejścia dla siebie i spokojnie pasy w bagnach.

Dzikie stada Kamarwa są małe i składają się z ogiera, kilku klaczy i ich potomstwa. Ale wciąż absolutnie dziko obecnie nie są już. Po 1968 r. Partnerstwo ras koni rozpoznało Kamarwa z oddzielną rasą koni i wprowadzono książkę plemienną, rozpoczęła się ścisłe rozliczenie wszystkich zwierząt. Każdego roku wszystkie stada przekazują inspekcję weterynaryjną. Jednocześnie istnieje odrzucenie pacjentów ze zwierzętami, rzucając ogiery, które nie pasują do rasy. Branding młodych osób i wybór ogierów do hodowli.

Konie Camargian i obecnie integralna część życia miejscowej ludności. Podobnie jak setki lat temu, pasterze używają ich jako konia jazdy, gdy ogromne stada byków są napędzane do piętna. Żadne lokalne wakacje bez udziału jeźdźców, gdzie pokazują swoje umiejętności, jeżdżąc konno. Takie święta od dawna stają się punktem orientacyjnym tego obszaru, a wielu turystów z całej Francji i innych krajów.

Hodowcy i hodowcy koni Francji wspierają liczbę tej rasy koni na stałym poziomie. Można to zrobić dobrze ze względu na fakt, że wszystkie siedliska Kamarwa są ogłoszone przez rezerwy i ścisłą kontrolę nad ich poziomem na poziomie stanowym. W wyniku wszystkich tych miar możliwe było utrzymanie wszystkich cech charakterystycznych dla tej starożytnej rasy koni.