Oznaki wścieklizny u ludzi po ugryzieniu kota

Wściekliznie jest bardzo poważną i niebezpieczną chorobą wirusową, która powoduje wirusa wścieklizny. Jego nosicielami są zakażone dzikie i zwierzęta domowe (w tym koty). Patologia była znana od starożytności, aw tamtych czasach, ze względu na brak leku, nieuchronnie doprowadziło do śmierci. Dziś lek ma środki na leczenie choroby, jednak powinny być stosowane natychmiast po kontakcie z zakażonymi zwierzętami. Jeśli oznaki wścieklizny u osoby po ugryzieniu kota lub innego zwierzęcia już się objawiły, prawdopodobieństwo sukcesu leczenia staje się nieistotne.

Sposoby infekcji

Nosiciele chorób to dzikie zwierzęta. Wirus rozprzestrzenia się w swoich tkankach nerwowych i może być przekazywany do innego nośnika przez ślinę. Według tego, kto najczęściej osoba jest zainfekowana wściekliznesami po ugryzieniu zakażonego psa. Jednak również przypadki transmisji wirusów i innych drapieżników są również powszechne:

• Nietoperze;
• lisy;
• Skunaas;
• Szopy;
• Wilki.

Wścieklizna kota jest rzadka. Zwierzęta mogą być zarażone na przykład w wyniku kontaktu z chorymi zwierzętami, spacerując po ulicy. W ryzyku zakażenia wścieklizną w prywatnym domu mieszkają koty i mają możliwość opuszczenia terytorium bez opanowania właściciela.

Wirus przenika do ciała przez zainfekowany materiał (śliną) przez powierzchnie śluzowe lub otwartą ranę. Najczęściej dzieje się podczas gryzienia. Istnieje również ryzyko infekcji, jeśli ślina zakażonego zwierzęcia spadła na uszkodzone osłony skóry (z zadrapaniami, otarciami, oparzeniami itp.).

Po wejściu do krwi wirus dociera do komórek nerwowych mózgu i rdzenia kręgowego, powodując w nich destrukcyjne procesy. W rezultacie zapalenia zapalenia mózgowego, co prowadzi do paraliżu układu oddechowego i mięśni serca.

Oznaki wścieklizny u ludzi

Od momentu ugryzienia zainfekowanego kota, aż pierwsze znaki odbywają się od 10 do 50 dni. Taki jest czas trwania okresu inkubacji. W tej chwili dana osoba nie może niczego przeszkadzać, ponieważ wirus tylko się rozmnaża i nie spowodował znacznego uszkodzenia tkanek nerwowych. W tym okresie wciąż można uratować człowieka. Ale po manifestowanym objawom szanse na odzyskanie są prawie równe zero.

15 lat temu wścieklizna została uznana za absolutnie nieuleczalną po rozpoczęciu objawów klinicznych. Ale w 2005 r. Protokół Miliok został po raz pierwszy odbył się w USA, co pozwoliło 15-letniej dziewczynie wyleczyć. Szukała pomocy medycznej po wystąpieniu objawów. Choroba została wyeliminowana przez sztuczne śpiączki i wprowadzenie dużych dawek narkotyków immunostymulacyjnych. Po 1,5 miesiącach dziewczyna została zwolniona z szpitala bez oznak furii. Do 2012 r. Zarejestrowano kolejne 5 przypadków ożywienia podczas korzystania z tej metody. Sugeruje to, że postęp w wściekliznej terapii idzie, ale bardzo powoli, a choroba nadal pozostaje śmiertelna.

Obraz kliniczny rozwoju patologii u ludzi jest warunkowo podzielony na trzy etapy:

1. Okres promocyjny. Jego czas trwania wynosi 1-4 dni. Osoba doświadcza ogólnego złego samopoczucia, niewielkiego wzrostu temperatury (do 37,5 ° C). Można to zakłócać ciężkie swędzenie i ból rany, co do tego czasu od dawna było nagle. Apetyt znika, sen jest zaburzony, występuje niepokój.
2. Okres zgrywania (1-3 dni). Osoba rozpoczyna konwulsje różnych grup mięśni. Zwiększa ślinienie, które może objawiać się obecnością stałego strumienia śliny z jamy ustnej i / lub okresowego wyglądu pianki. Istnieje stan agresywny, drażliwość różnych czynników zewnętrznych (światło, dźwięk, zapachy), halucynacje. Progresywny uwodornienie rozwija się, gdy dana osoba rozpoczyna skurcz Larynx podczas próby picia wody. Często patologia towarzyszy aerofobia - stan, w którym skurcze i drgawki są sprowokowane nawet przy lekkim wieniu wiatru.
3. Okres paralizy (1-2 dni). Osoba zachowuje się mniej gwałtownie z powodu rozwoju paraliżu. Objawy osobowości na tym etapie są nieobecne. Śmierć pojawia się w wyniku zatrzymania serca lub uduszenia (zadławienie).

Czas trwania okresu inkubacji i dotkliwość objawów klinicznych będzie zależeć od stopnia szkód wirusa i stanu ludzkiego układu odpornościowego.

Ważny! Najbardziej niekorzystne w terapii jest uważane za ukąszenia w dziedzinie pędzli, twarzy, szyi, genitaliów. W tych miejscach jest wiele zakończeń nerwowych, a wirus osiągnie docelowe organy.

Co robić

Należy pamiętać, że terapia wścieklizny zakończy się sukcesem, jeśli ofiara apeluje o opiekę medyczną natychmiast po kontakcie z zakażonymi zwierzętami, przed przejawem znaków.

Po pierwsze, konieczne jest umycie rany mydłem i przetworzenie miejsca ugryzienia alkoholu etylowego lub innego roztworu dezynfekującego, ponieważ wirus jest dla nich niestabilny.

Następnie konieczne jest pilne przybycie do najbliższej traumy. Wszystkie szczegóły odcinka powinny zostać poinformowane przez lekarza: zachowanie zwierzęcia, lokalizacja ugryzienia, obecność zadrapań, ile czasu minęło od kontaktu itp. Na podstawie tych danych i stanu pacjenta lekarz zdecyduje się na dalszą taktykę leczenia.

Główną metodą terapii wściekliznej jest wprowadzenie szczepionki przeciw Brabidowej. Zastosowany jest następujący schemat wstrzyknięcia: 0 dzień, 3, 7, 14, 30, 90. Ogółem 6 UKOLOV. Można je wprowadzić do ramienia lub biodra.

W razie potrzeby dodatkowo stosuje się przeciw litr-libliczną immunoglobulinę. Jest wprowadzany do obszaru ugryzienia i sąsiednich miękkich tkanin. Immunoglobulina przeciwnowotworowa może być wymagana, gdy rany dużych lub gdy są zlokalizowane w obszarze głowy.

Zazwyczaj wskaźnik szczepień nie wymaga hospitalizacji. Pacjent może być umieszczony w szpitalu, jeśli ma problemy zdrowotne, wyraźne reakcje alergiczne, inne warunki wymagające obserwacji (ciąża, powtarzające się szczepienie itp.).

Ważny! Najlepszym sposobem na zapobieganie wściekliznie jest terminowe szczepienie koty domowe i psów. Zwłaszcza jeśli mają dostęp do ulicy.