Everest

Everest lub Jomolungma najwyższa góra na świecie, wysokość 8848 metrów. Nazwany na cześć angielskiego topografu sir george everest.

Znajduje się w Himalajach na granicy Nepalu i Tybetu, współrzędne: 27 ° 59 ′ szerokości geograficznej i 86 ° 55 ′ długości geograficznej.

Everest Wysokość w 1852 r. Zmierzona indyjska matematyka Radhanat Sikdar.

Edmund Hillary i Tenzing Norgei wspięli się na szczyt w 1953 roku.

Najwyższy szczyt ziemi

Andrew Scott Waugh

W drodze do Everest

Numer bazar

Everest jest najwyższą górą na świecie, nie ma ponad Everest na ziemi. Właśnie dlatego wspinanie się na ten szczyt przez wiele dziesięcioleci jest ceniony cel prawie wszystkich wspinaczy.

Co to jest Everest?

Everest znajduje się na południowym wschodzie Eurazji, nieco na północ od Zatoki Bengalskiej i na południu Rosji Altai, w górskiej tablicy, zwanej Himalajami. W tym górskim zasięgu, gdzie znajduje się Everest, na planecie znajduje się dziesięć czternastu najwyższych gór, za które otrzymał nazwę „Dach świata”. Himalajowie znajdują się na terytorium czterech różnych krajów: Indie, Nepal, Bhutan i Chiny, chociaż geograficznie wszystkie góry ośmiu tysięcznych znajdują się w Tybecie, których kraje nie istnieją, jest częścią współczesnych Chin.

Everest jest na granicy między Nepalem a Chinami, a potraktowana piramida jest bardziej chłodna z południowej strony i stosunkowo wspólna z północy. Sama góra należy jednocześnie i Nepal, a Chiny są jednak różne stoki, ale górna część jest wciąż w Chinach.

Himalaev Górski Ridge - Mahalangur Himal, w środku, którego znajduje się Everest, utworzona przez domorek platformy Indo-Australijskiej i płytki Eurazjatyckiej, w wyniku przemieszczenia, którego i te góry powstały do ​​wysokości więcej niż osiem tysięcy metrów nad poziomem morza. Ruchy skorupy Ziemi są kontynuowane do dziś i Himalajów, w tym Everest, nadal rosną do kilku centymetrów rocznie. Najprawdopodobniej jest to wyjaśnione przez fakt, że pomiary wysokości wierzchołka Everestu w różnych latach różnią się od siebie. Ale oficjalnie wysokość Everest jest zarejestrowana jako 8848 metrów.

Historia odkrycia Everesta

Europejczycy byli znani o istnieniu Jomolungmy na początku XVIII wieku, potwierdzeniem jest mapa Tybetu 1717, skompilowana przez francuskich misjonarzy - jezuitów. To prawda, że ​​mapa była schematyczna i bez wskazania wysokości, ale lokalizacja najwyższych gór została zastosowana poprawnie, a nazwa „Jomolungma” jest konkretnym faktem. Fakt, że Jomolungma jest najwyższy stał się znany w ponad stu latach.

Na początku XIX wieku, w Londynie Royal Geographical Society postanowił stworzyć mapy Indii, co było wtedy brytyjskiej kolonii, a terytoria sąsiadują do niego. Aby to zrobić, w British East India Company zorganizowano usługę geodezyjną, której szef George Everest stał się. Stworzył indyjską geodezję i kartografię, która strzelała do terenu i stosując je do map.

Pod kierunkiem George Everesta, dawniej głównym geodelem Indii, w ciągu 37 lat od 1806 do 1843 r. Usługa geodezyjska została sporządzona karty prawie wszystkich Indii, w tym większość Himalajów. Większość szczytów górskich nie została natychmiast podana nazwami, ale po prostu przypisywała numer sekwencji. Jomolungma na tych mapach została przyznana jako szczyt XV.

George Everest poświęcił topografię Indii przez większość swojego życia. Ta praca rozpoczęła się w 1806 roku, trwała pół wieku i minęła dopiero w 1856 roku. Za jego zalety George Everest w 1827 r. Został uznany za członka Królewskiego Towarzystwa Geograficznego, przydzielono mu stopień pułkownika. Po powrocie do ojczyzny w Anglii w 1861 roku George Everest otrzymał tytuł Rycerza, a od 1862 do 1865 r. Był wiceprezesem Royal Geographical.

Najwyższa góra na świecie

Fakt, że Everest był najwyższą górą na świecie, stał się znacznie znany później. Odbiorca Everesta Andrew kontynuował pracę George Everest. Specjalna wydajność była definicja wysokości szczytów górskich. Do tego czasu teodolit został już wymyślony, umożliwiający produkcję pomiarów na odległość, a następnie matematycznie obliczał wysokość górskich szczytów. Ta praca była bardzo skomplikowana, zwłaszcza, że ​​północna część Himalajów była na terytorium Nepalskim, którego władze nie pozwalają obcokrajowcom na ich terytorium. Pomiary musiały być wykonane z odległości dla dziesiątek kilometrów od mierzonego obiektu.

Radhanat Sikdar, bengalski matematyk, który po ukończeniu college`u w Kalkucie wziął udział w wysokości, po ukończeniu college`u w Kalkucie, w wieku 19 lat, John Everest. Uzyskanie tylko 30 rupii miesięcznie, Radhanat Sikdar, niezależnie opracował sposób na określenie wysokości na odległość. Pomimo niedoskonałości zapalenia teodolu, jego obliczenia były niesamowitą dokładnością, różnica wysokości zdefiniowanej wysokości w porównaniu z obecnie tylko kilkoma centymetami.

W 1852 r., Wykonanie i obliczanie wysokości najwyższych górskich szczytów znajdujących się poza Indiami w Nepalu, przez ponad 100 km, Radhanat Sikdar ustalił, że wysokość Jomolungma wynosi 8848 metrów. Podążał za tym, że Jomolungma 250 metrów nad wierzchołkiem Kanchenjang, który następnie był uważany za najwyższą górę na świecie. Andrew Wo, który dopiero po osobistej kontroli poinformował o tym Londynie o swoim otwarciu.

Jednak w Londynie Royal Society nie ma wzrosła z wnioskami i dopiero po powtarzających się pomiarach uznanych, że szczyt XV jest najwyższą górą na świecie. Społeczność świata dowiedziała się o tym tylko w 1865 r., Po Jomolungme - Pico XV została przydzielona imię Everest i została zastosowana do kart wskazujących na wysokość 8848 metrów. Od tego czasu Everest oficjalnie zaczął być uważany za najwyższą górę na świecie.

Everest lub Jomolungma, jak poprawnie?

Pytanie zwane Everestem postanowił długi czas. Wynika to z faktu, że narody zamieszkujące obszar, w którym znajduje się najwyższa góra, została wywołana inaczej. Więc plemiona Tybetańczyków nazwał to, uważali świętą, zamontować Choholungm lub Zhumulam, co oznacza "boski", dla Europejczyków, był to postrzegany jako Jomolungma. Nepalski nazwał tę górę Sagarmaty, co oznacza "Matka bogów". W Indiach było ogólnie kilka nazwisk tej góry: Jomokangar, Chamokankar, Deodangar, Bhirab Langur i inne. Ale w większości krajów, w tym w ZSRR, został uznany za Jomolungma.

Ale kiedy Brytyjczycy w środku XVIII dokładnie rozpoczął topografię tych obszarów, a następnie kompilowanie kart Jomolungmy zostały wyznaczone przez jej numer seryjny XV. A po kilku latach, już po tym, jak stwierdzono, że Jomolungma - Peak XV był największą górą na świecie, w ofercie Andrew, w 1865 r. Londyn Royal Geographical Society zatwierdził nazwę Mount Everest. Od tego czasu na wszystkich mapach najwyższa góra na świecie nazywa się Everest.

Jednak władze Nepalu nie rozpoznają angielskiej nazwy i oficjalnie nazywają tę górę świętą, Sagarmatha, a także terytorium przylegające do niego przez park narodowy. Chiny oficjalnie przyjęły międzynarodową nazwę Everest, ale dla mieszkańców Tybetu nadal jest Jomolungma.

Kto był pierwszym, który dostał do Everest?

Brytyjczycy próbowali wspiąć się na Everest jako pierwszy, który powstał w 1921 roku. Wyprawa ośmiu osób kierowała pułkownikiem Howardem Buries. Ekspedycja obejmowała najlepszych angielskich wspinaczy: Wallaston, Khron, Kellas, Reborn, Mallory, Wieleler, Bullock, Morshew. Ponieważ Nepal dla Brytyjczyków został zamknięty, ku stopie Everestu od strony Tybetańskiej, wyprawa udała się do stopy z Bengal Darzhling, mijając ponad 400 km. Po lewej 18 maja wyprawa wydała ponad dwa miesiące na drodze, a następnie zbadali drogi wejście na kolejny miesiąc. Tylko 31 sierpnia było pierwszymi próbami wspinania się. Po kilku próbach na różnych trasach udało im się wznieść tylko do siodła północnego, to znaczy wysokość 7000 metrów. Jednak ze względu na pogodę, 26 września, postanowiono zakończyć to wszystko, a miesiąc później wyprawa powróciła do Darjeeling. Jednak wysiłki pierwszej wyprawy do Everesta nie były zmarnowane. Zostały utworzone szczegółowe mapy, pobrano próbki geologiczne, zdjęcia roślin, ptaków i zwierząt zostały wykonane, a co najważniejsze, opisano drogi do góry Everest.

Druga brytyjska wyprawa do Jomolungmy odbyła się w następnym 1922 roku. Za tę wyprawę przygotowała się bardziej uważnie. Ekspedycję prowadził generał brygady Charles Granville Bruce. Wyprawa składała się z dwunastu osób, w tym jej skład, George Mallory, który zdecydował się podbić Everest za wszelką cenę. Specjalne urządzenia tlenowe zostały przygotowane do tej ekspedycji. Wnieśnienie zostało ponownie przeprowadzone z północnej strony. Z drugiej próby osiągnął wysokość 8225 metrów. Ale po trzeciej próbie zginęło siedmiu tragarzy, a wspinaczka musiała się zatrzymać. Tym razem urządzenia tlenowe nie wykorzystały.

W 1924 r. Brytyjczycy zorganizowali trzecią wyprawę na Everest. Wejście odbyło się tak samo z północy, na poprzednio dziurkowanych trasach. Wymagane trzy próby. Podczas drugiego Edwarda Nortona udało się wzrosnąć na wysokość 8570 metrów. W trzeciej próbie wspinania się, George Mallory i Andrew Irvin poszedł. To, co zakończyło ich wspinaczka, jest nieznane, ponieważ oboje w obu obozach wrócili.

Po wielu porażkach pokonania szczytu Everest przez długi czas, nikt nie próbował. I dopiero w 1933 roku brytyjscy wspinacze ponownie poszli na atak Everesta. Tym razem P.Wino Harris, L.Waiger i f.Smith był w stanie wzrosnąć do wysokości 8565 metrów. W 1936 i 1938 r. Brytyjczycy znów zorganizowali wyprawy do Everesta, ale także bezskutecznie. W 1949 r. Wielka Brytania otrzymała pozwolenie z władz Nepalu, aby wspiąć się na Everest z ich terytorium, jednak tym razem ich ekspedycja nie powiodła się.

W 1953 r., W The Dwunasty czas, zorganizowano brytyjską wyprawę, w której uczestniczyło prawie 400 osób, z których piętnastu wspinaczy, specjalnie wybranych do wspinania się na szczyt.

Jednak w wyniku tej dużej wyprawy tylko dwie osoby mogły wspiąć się na szczyt Everest, Nowej Zelandii Edmund Hillary i Sherp Tenzing Norge. Szli drogą przez południowe siodło i pomimo pogorszenia pogody osiągnęły szczyt Everestu.

Na szczycie zostali tylko kilka minut, podczas których Edmund Hillary zrobiła zdjęcie północnych drzew na szczycie najwyższej góry na świecie. Stało się to 29 maja 1953 r.

Dla ich wyczyny otrzymali różne nagrody i uznanie społeczeństwa świata. Edmund Hillary i Tencing Norki na zawsze weszli w historię jako ludzie, którzy jako pierwsi pojawili się na szczycie najwyższej góry na świecie.

Klimat Everest

Pomimo faktu, że Everest jest geograficznie w strefie subtropikalnej, klimat Everest jest bardzo surowy. Ponadto różni się w zależności od wysokości. Zgodnie z gradacją klimatu Ziemi, do 1900 metrów na zboczach subtropików górskich Everest. Wysokość od 1900 do 2800 metrów odpowiada górskiej umiarkowanego pasa. Powyżej, od 3000 do 4000 m. ma oznaki umiarkowanego zimnego paska. Od 4000 do 5200 metrów Meadows Alpine. Powyżej 5200 metrów zaczyna się strefa lodu. SAK, podana „strefa śmierci” zaczyna się od wysokości 7500 metrów, w której ciśnienie atmosferyczne i zawartość tlenu spada co sto metrów.

Liczba słonecznych dni rocznie, temperatura i ilość opadów zależy od pora roku. Średnia roczna temperatura na szczycie Everest -19 ° C, styczeń średnio -36 ° C, ale czasami spada do -60 ° C. Najbardziej nieprzyjemne są silne wiatry, których prędkość może osiągnąć do 200 km/h.

Rekordy Everest

Po podboju w 1953 r. Wspinacze różnych krajów zaczęli wspinać. Początkowo były to jednostki, głównie wybitnych wspinaczy z dużym doświadczeniem. Wtedy było dość duże zespoły. Niektóre wzniesione ustalają osobliwe zapisy Everest.

• -W 2004 r. Nepalski wspinacz Sherpa Pemba Dorje wzrósł z obozu bazowego na wysokości 5364 metrów do góry w 8 godzin 10 minut.
• Nepalski Sherp Kami Rita Rose do Everest 24 razy.
• W pobliżu English Rita dziesięć razy wspiął się na szczyt Everesta bez użycia tlenu.
• Japoński Yuichiro Miura w 1970 roku, pierwszy spadł z południowego nadmorskiego siodła na nartach, w 2013 r. W wieku 80 lat stał się najbardziej starszym współczynnikiem proporcji.
• W 2010 roku amerykański chłopiec Jordan Romero w wieku 13 i 10 miesięcy stał się najmłodszym wspinaczem, który wspiął się na szczyt Everestu.
• Nepalski Monk Bhakta Kumar Paradise w 2011 roku wspiął się na szczyt Everest i medytowany nad dniem tam.
• Hollandes Vim Hof ​​w 2007 r. Wzrosła na wysokość 6 700 metrów w niektórych butach i brzegach.
• Austriacki Stefan Gatt w 2001 r.
• Rosyjska Valery Rozov w 2013 r.

I takie zapisy mają dziś ponad sto.

Rosjanie na Everest

Rosyjscy wspinacze również nie zignorowali najwyższego górskiego szczytu planety. W 1982 r. Radziecki zespół wspinaczy składających się z 11 osób wspiął się na szczyt Everest. Dzięki temu wspinaczka była jak część złożonej trasy od strony południowo -zachodniej, skąd nawet nie próbowała się wspinać. Wzrost był prowadzony przez pięć grup w różnych momentach, ale wszystko było bezpiecznie dotarł do szczytów i zszedł.

W kolejnych latach ponad 200 sowieckich i rosyjskich wspinaczy odwiedziło wierzchołek Everter, w tym kilka kobiet. Dwukrotnie słynny rosyjski ekstremalny fyodor Konyukh wzrósł do Everestu. Dwudziestu osiem Rosjan wspinało się bez tlenu.

Pozostałe na Everest jest na zawsze

Bez względu na to, jak doświadczeni i wykwalifikowani ludzie, którzy postanowili wspiąć się na szczyt najwyższej góry na świecie, prawie więcej niż jeden rok bez tego, że ktoś nie umrze w tym samym czasie. Uwierz, że próbowali wspinać Everest, było około miliona osób, a ponad 4000 tysięcy było możliwe. Ale jednocześnie prawie 280 osób pozostało na stokach tej góry. Ewakuuj umarłych z takiej wysokości jest prawie niemożliwe lub opłacalne. I do tej pory przegrani są w nienaturalnych pozach z śniegiem, jako przypomnienie możliwości takiego wyniku.

To może wydawać się bluźnierstwem, ale wielu z ich zmarłych stało się rodzajem wytycznych dla osób idących trasą. Tak więc jasne zielone buty zabite w 1996 roku Indian Tsevang Paljor, zobaczył, że wszyscy wspiął się na tę trasę.

Użyj niesamowitego cynizmu i bezduszności leżących na drodze przegranych jako koncepcji indeksu na ziemskich pojęciach, ale nikt jakoś nie próbował zmienić tej sytuacji. Rosyjscy wspinacze nie wrzucili towarzyszy, którzy wpadli w kłopoty, z wyjątkiem kilku absolutnie beznadziejnych przypadków. Wśród Rosjan, Nikolai Shevchenko, Ivan Plotnikov i Alexander Toroshchin, Sergey Arsentiev, Alexey Nikiforov, Alexey Bolotov, którzy pozostali na zawsze w Everestu. W Jekaterynburgu jest cały pomnik martwych rosyjskich wspinaczy.

Historia Siergieja Arsentiewa i jego żony, amerykańskiego Francisa Distephano, która w 1998 roku chciała wspiąć się na szczyt z północnego zbocza, jest szczególnie godna uwagi. Wcześniej ani jedna kobieta nie wstała na tę trasę, a co szósta wspinaczy mężczyzn nie wróciła stamtąd żywy. Sergey i Francis byli doświadczonymi wspinaczami bez urządzeń oddechowych. Ale coś poszło nie tak, a Franciszek pozostał sam. W wyniku głodu tlenu rozpoczęła chorobę górską i psychozę, upuściła górne ubrania i zamrożone. Próby go uratować, nie zostały ukoronowane sukcesem. Po dziewięciu lat znajomych alpinistów Francisa Jen Woodhall i Katie O`odood dali jej honorom zawinięte w amerykańską flagę. Sergey Arsentieva nigdy nie znalazł.

Rosjanie jako pierwsi zdecydowali się zakopać zmarłego wspinacza po ludzku po ludzku. W 2017 r. Grupa ich 3 osób, prowadzona przez Oleg Savchenko, zamknęła ciało Marco Litkeckera z Słowenii, a także pokryte słynnymi zielonymi butami.

Jak wejść do Everestu?

Pomimo wszystkich pasji wejściowych, które chcą dotrzeć do Everest każdego roku, stają się coraz bardziej. Jest kilka firm turystycznych do organizowania wspinaczki. Chociaż dzisiaj, wspinaczka na szczyt Everesta stała się wyposażona technicznie, dzięki ciągłym skanowaniu radia autostrady: lokalizacja stanowisk ratunkowych dosłownie sto metrów od siebie, nie stała się mniej niebezpieczna.

Ostatnie dziesięć lat wejścia na Everest stało się dość zwyczajne. Prawie każda zdrowa osoba przeszła nietrudne szkolenie i zapłaciła firmie pewną kwotę organizującą te wycieczki, może znajdować się na szczycie Everestu.

Ile kosztuje wspinaczka?

Dziś koszt pozwolenia na wspinaczkę Mount Everest od rządu Nepalu może wynosić od 10 000 USD do 25 000 USD za osobę, w zależności od liczby wspinaczy. Do tego musisz dodać koszt sprzętu, usług płac i przewodników, dodatkowych uprawnień, niezbędnych przedmiotów. W rezultacie kwota na arywista może wynosić do 75 000 USD.

Ekologia Everest

Stan środowiskowy Jomolungma dzisiaj pozostawia wiele do życzenia. Panorama Everest nie jest już tak atrakcyjna. Ponadto góra zaczyna się dość szybko "schudnąć" w wyniku globalnego ocieplenia spowodowanego przez człowieka. Góra bardzo intensywnie traci lód ze stoków, a zgodnie z prognozami niektórych naukowców dosłownie po kilku 100 latach, a nawet wcześniej, wszystkie lodowce topią się w Himalajach, a najwyższe góry na świecie stracą swoją śnieżną pokrywę na świecie. Zatem zdobywcy w bardzo pobliskiej przyszłości będą musieli zaopatrzyć się w zupełnie inny sprzęt - zamiast długoterminowych toporów lodowych będą uzbrojeni w wspinaczy.

Ostatnie lata władz nepalskich i Komitet Everesta podejmują środki w celu oczyszczenia stoków z nagromadzonych tam śmieci. Dziesiątki ton plastikowych butelek używanych przez cylindry tlenowe, resztki żywności, sprzęt, ubrania i inne rzeczy są zbierane i opuszczane i wykorzystywane. Ale jest to tylko wysokość pięciu i pół tysięcy metrów, powyżej jej jest bardzo kosztowna operacja. Ale to przyciąga wszystkich, którzy wracają po wejściu. Możliwe, że da to pewne wyniki, przynajmniej w jakiś sposób uporządkuj słynne i popularne miejsce naszej planety.